લવ કે અરેન્જ

આજે રાહુલ અને ક્રિષ્નાની સગાઈની પ્રથમ વર્ષગાંઠ હતી. બન્નેએ મળીને એમનો આ નાનકડો પ્રસંગ ઉજવવાનું વિચાર્યું હતું. "હેલો રાહુલ, કેટલે છે તુ?" મોડા થયેલા રાહુલ પર ક્રિષ્નાનો ફોન ગયો. "હું રસ્તામાં જ છું. તુ ક્યા છે સ્વીટી?" રાહુલએ મસ્કો મારતાં કીધું. "હું તને બ્રેડ લાગુ છું?" "તુ ક્યાં છે ક્યુટીપાઈ?" "હું ત્યાં જ છું જ્યા આપણી સગાઈ થઈ હતી.." "હું હમણાં આવ્યો બકુડી.."

છ વાગ્યાની રાહ જોતી હતી ક્રિષ્ના. તયારે છેક સાડાસાતે રાહુલ આવ્યો. ક્રિષ્નાએ મોઢું ફેરવી દીધું એનાં આવતાની વેંત, જાણે કે રિસાઈ ગઈ ના હોય!

"હેલો માય પરી, મને હતું જ કે પ્રિન્સેસ રિસાઈ જ જશે, પણ મને મનાવતા આવડે છે.." ક્રિષ્નાએ સામે જોયું. રાહુલના હાથમાં બે રિંગ્સ હતી. "તને ખબર છે, ઠીક સાડા સાત વાગ્યે એક વરસ પેહલાં તમે આવ્યા હતાં આજ હોટેલના, આ જ દરવાજેથી.." રાહુલ બોલ્યો. ક્રિષ્નાએ રાહુલ સામે જોયું. "અમે મોડા હતા પડ્યા.." ક્રિષ્નાએ ફરી નાક ચડાવ્યું.

"પણ, અમે પણ એ વખતે છ વાગ્યાના બેસી રહ્યા હતા.."

"તો મને પણ રાહ જોવડાવવાની?"

"ના મેડમ, આપણે બન્નેએ રાહ જોઈ આ પળ ની." રાહુલે ક્રિષ્નાનો હાથ હાથમાં લીધો, અને એની આંગળીમાં વીંટી પહેરાવી. "આ એવી જ વીંટી છે કે જે મે તમને પહેરાવી હતી વરસ પેહલાં" અને બીજી વીંટી ક્રિષ્નાને આપી. "સોરી" "આઈ એમ સૉંરી, પણ તુ બીજું જ ઈ બોલી હતી એ વખતેં જ્યારે તેં મને આ પહેરાવેલી.."

"આઈ રીયલી લવ યુ.." "સેમ ટુ યુ જાનુડી.." જાણે ક્રિષ્નાનો બધો જ ગુસ્સો છુમંતર થઈ ગયો. બન્નેએ કેન્ડલ લાઈટ ડિનરનો સ્વાદ માણ્યો. કેન્ડલના આછા પ્રકાશમાં બન્ને એક રોમેન્ટિક સાંજનો લ્હાવો ઉઠાવી રહ્યા હતા. "કેવું સ્વપ્ન જેવું લાગે છે નહીં?" ક્રિષ્ના એ કીધું. "કેમ?" "જો આપણાં બન્નેનાં પપ્પા દોસ્તો ના હોત તો આપણે બન્ને મળી ના શક્યા હોત નહીં?"

"એમના વગર બીજો કોઈ રસ્તો નહતો આપણાં બન્નેને મળવાનો."

"યાદ છે આપણી પહેલી મુલાકાત?" "તુ થાપ ખાઈ શકે, હું કદીય ના ભૂલી શકું" "હું શેની થાપ ખાઉં?  તુ મારા ગમતા રંગનો શર્ટ અને મારા ફેવરિટ જિન્સ જેવો જ જિન્સ પહેરીને આવેલો.." "યાદ છે, મે કહેલું કે તને એક વાત કહીશ કોઈ સારા પ્રસંગે.." "હા, યાદ તો છે. પણ મેં તને કેટલી વાર પુછ્યું, પણ તેં કાંઈ કીધું નહીં એટ્લે મેં પૂછવાનું જ મુકી દીધું.."

"આજ માટે જ તો મેં એ વાત બચાવીને રાખી મુકી હતી.." "સાચ્ચે? જલ્દી કે.." "મેં કહ્યું હતું કે તુ થાપ ખાઈ જઈશ, જ્યારે હું તને તારા ગમતા કપડામાં જોવો આવ્યો, એ આપણી પહેલી મુલાકાત ન હતી.." "તો?" ક્રિષ્નાની આંખો કંઈક યાદ કરવામાં જ ખોવાઈ ગઈ. "આપણે એ પહેલા ક્યારે મળ્યા ન હતા મિસ્ટર.." "ઓ મારા મિસ, તમને ક્યાંથી ખબર હોય આ અરેંજ્ડ મેરેજની પાછળની વાર્તા.." "તો કહો મને, મિસ્ટર.." "જ્યારે મેં તને  પહેલી વાર જોઈ ત્યારે તુ પાણીની વોટરબેગ ડોકે ભરાવીને ચાલતી, મમ્મીની જોડે નિશાળે જઈ રહી હતી.." "ઓહ રીયલી? અને તમે?" "હું તો પપ્પા જોડે સ્કૂટર પર જતો હતો નિશાળે.." "ચાલુ સ્કૂટરે મને જોઈ?" "ના, તમે ખબર નહીં શો જાદુ કર્યો કે તમારી બાજુમાંથી પસાર થતા જ અમારું સ્કૂટર બંધ પડી ગયું." "તો, તમારું એમ કેહવું છે કે  અમે નાનાં હતાં ત્યારથી જ હુસ્નનો જાદુ ફેલાવતા તમારી પર?" "એ અપરાધમાં તો  હું તમને કેદ કરાવી શકું આજીવન મારી આંખોમાં" "કરી દો ને, રોક્યા છે કોઈએ તમને?" "હું કહેતો હતો કે સ્કૂટર બંધ થઈ ગયું હતું અમારું" રાહુલને કઈ ના મળતાં મૂળ વાત પર પાછો ફર્યો.

"તો તમે શું કર્યું પછી?" "મેં પપ્પાને પુછ્યું.." "શું?" "આ નવા રહેવા આવ્યાં એ આંટી કોણ છે?" "એ બાજુની સોસાયટીમા મારા મિત્રને ત્યાં રહેવા આવ્યા છે બન્ટુડા.." રાહુલના પપ્પા. "બન્ટુ? કેવો હતો એ ટેણીયો?" "એ ટેણીયો બવ જ શર્મીલો અને શાંત હતો, પણ ડાહ્યો તો ડમરા જેવો હતો.." "અને એ વોટરબેગ વાળી?" "એ એવી જ હતી જેવી આજે છે, એક્દમ માસુમ, પરી જેવી.. પ્રિન્સેસ મારી કુદરતને પ્યારી.. અને સૌની લાડકવાયી.." "તો પછી શું થયું?" "મેં તપાસ કરાવી એ મારા પપ્પાના મિત્રના પરિવારની.." "કેમ?" "મિત્ર બનાવવા એમના ભાડુઆતની બેબલીને.." ક્રિષ્ના હસી પડી.

"તો તમે આવ્યા કેમ નહીં મારી સામે મિત્રતાનો હાથ લંબાવવા?" "હું આવું  એ પેહલાં તમે ફરીથી ઘર બદલી નાખ્યું!" "તેં શું વીતી તમારા પર એ વખતે?" "જાણે આભ તુટી પડયું, જ્યારે ખબર પડી કે તમે બાજુની સોસાયટી મુકીને અમારી સોસાયટીમાં રેહવા આવી ગયા.." "તુ મધુરવનમાં રહેતો?" ક્રિષ્નાએ પુછ્યું.

"મારી ફેમિલી રહેતી ત્યાં.." "મેં તને કોઈ વાર જોયેલો ત્યાં?" "તમે આવ્યા રહેવા એના બીજા જ દિવસે હું ઘરેથી નીકળી ગયેલો ભણવા, નવોદયની શાળામાં , જોયું હતું તમારા ઘરનું બારણું  બંધ જ હતું મારી સ્ટોરીની જેમ.." "છઠ્ઠા ધોરણમાં હતો તુ?" આશ્ચર્યથી પુછ્યું ક્રિષ્નાએ. "તમે પાંચમામાં જ તો હતાં.." "પછી? ક્યારે આવ્યો તુ પાછો?" "આખા વરસ મને રાહ રહેતી વેકેશનની. વેકેશનમાં આવતો ઘરે, રોજ જોતો તમારા ઘરનું બંધ બારણું.." "ઓહ, વેકેશનમાં અમે ગામડે જતાં રહેતા.."

"તમે મારું વેકેશન બગાડી દેતા દરેક વખતે.." "અમને શું ખબર કે તુ મારી રાહ જોવે છે, નહિતર વહેલા આવી જાત.." "હું જણાવી દેત તને પણ ..." "પણ.." "ઉંમર બહુ નાની હતી મારી આ બધાં માટે.." "એ બધું તારે પેહલા વિચારવું જોઈએને " "મારું મન મગજ બીજું જ કાંઈ વિચારવામાં વ્યસ્ત હતું એ વખતે.." "શું?" "ભવિષ્ય વિશે.." "કેવું ભવિષ્ય?" "કેવું નહીં પૂછ કોનું ભવિષ્ય?" "કોનું?" "મારું અને તારું.." "તો શું વિચાર્યું તેં?" "મેં શરુ કર્યું ભણવાનું.." "કેટલું ભણ્યો?" "ટોપ કર્યું ક્લાસમાં, અઠઠયાંસી લાવ્યો બારમામાં.." "બારમા સુધી યાદ ના આવી મારી?" "તારી યાદ આવતી એટલે જ તો આટલા આવ્યાં.." "નહિતર?" "નહિતર છન્નુ કાં તો નવ્વાણું હોત.." રાહુલે હસ્તાં હસતા કીધું.

"બહુ ડાહ્યો.." "જન્મ થી.." "પછી? શું કર્યું તેં મને મળવા?" "કોને મળવું હતુ તને? " "તો?" "પ્લાન કૈંક અલગ જ બનાવ્યો હતો મેં.." "કેવો પ્લાન?" "પહોંચ્યો મારા પપ્પાના ફ્રેન્ડના ઘેર, એમનાં ગમતા ફુલ લઈને.." "પટાવી લીધાં કરશન અંકલને?" "એમણે બોલાવ્યા તમને ડિનર પર એક રાતે.. "તમે તો ક્યાંય દેખાયા ન હતા એ રાતે.." "મેં તમને જોવા ગોઠવડાવી હતી એ દાવત.." "સ્વાદિષ્ટ હતી એ દાવત બાકી.." "હોય જ ને, તમારા આવવનાં આનંદનો સ્વાદ ભરેલો હતો એમાં.." "એ સ્વાદ તમારે ચાખવો નહતો?" "તમારી આંખોએ જ ધરાવી દીધાં હતાં અમને.." "એવું હતું એમ જનાબ.."

"એક વાત કહું?" "ઈર્શાદ.." "બહુ અતિ સુંદર લાગતા તમે એ બ્લેક ડ્રેસમાં." "પૂલ બાંધો છો વખાણના?" "સ્મરણો જણાવું છું બીજી મુલાકાતના." "બે મુલાકાતો થઈ તમારી અને અમને અણસાર પણ નહીં?" "વારો હતો તમારો હવે, પણ તમે જોઈ શક્યા નહીં." "બની ના શકે એવું કે અમારી નજર ચુકે!" "હું શું કરું જો અમારાં આવતાં જ તમારી નજર જો ઝુકે.." "ક્યાં આપી હતી તમે એવી હાજરી?" "ફેર વેલ હતી તમારી ધોરણ બારની, મીરા બન્યાં હતાં તમે મેવાડની.." "લાગે છે તમે કૃષ્ણ થઈ આવ્યાં ન હતા.." "અમે તો મુરલી લઈ આવ્યાં હતાં વગાડવા, પણ તમારું ધ્યાન ન હતું કાનામાં." "મીરાં તો તૈયાર જ હોય કાના માટે, કાનો જ ક્યાં માને પ્રીતમાં.." "કાનાને રાહ હતી દ્વારકાધીશ બનવાની." "મુરલી લાવેલા તો વગાડી કેમ નહીં?" "તુ પુછે છે મને કે, પ્રેમમાં જગાડી કેમ નહીં!" "એક વાત કહું ખાનગી?" "ઈર્શાદ.." "ફેર વેલમાં ટાઈ ન હતી કાંઈ કામની.." "તમે જોયેલો મને ત્યારથી?" "અંદાઝ લગાવું છું, મારા ખ્યાલથી.."

"આગલી મુલાકાત ક્યાં થઈ મારી?" "ટપાલ આપી ગ્યો એક ટપાલી, મેં એને સરકાવ્યો તમારાં ઘરે, તમે આપવા આવ્યાં હતાં એને પાછા મારા ઘરે.." "તમે સંતાઈને જોઈ રહ્યાં હશો મને?" "હું ચૂકી ગયો એ પળ, દોસ્તો લઈ ગયા હતાં મને એમનાં ઘરે.." "બહુ કામના લાગી તમને તરકીબ તમારી.." "મારા એ નવા દોસ્તો હતાં તમારી કોલેજના, એમની બહેનપણીઓ હતી તમારી સખીઓ.." "પહેલેથી જ નીકળ્યાં તમે તો દૂરદર્શક." "ધીમે ધીમે ઓળખાણ વધારાવી, બનાવ્યા મિત્રો તમારા અને મારા પપ્પાને." "એક વાર જોવા પણ ના આવ્યા તમે મને?" "તમારી અને કરશન અંકલની દરેક દાવત પર જોતો તમને.." "મારા વિશે આટલી પરવાહ હતી તમને?" "બહુ મુશ્કેલીથી રહેતો કમને." "કેમ સામે આવ્યાં નહીં?" "ડર હતો કે કોઈ લઈ ના ગયું હોય તમને સદેવને.." "પરદો હટયો ક્યારે ડર પરથી?" "જ્યારે તમારી ડાયરી મળી, છત પરથી!" "તો એમાંથી જાણ્યું તમે મારા વિશે.." "ના, એવું ના કહો, કહો કે એમાંથી જ પ્રેમમાં પડ્યાં તમારા વિશે.." "પછી શું પગલાં લીધાં તમારા પ્લાને?" "વાત પહોંચાડી મારી અને તમારી કરશનકાકાના કાને.." "શું કહ્યુ કાકા એ?" "બોલાવ્યો મને એમના ઘરે, કહી હકીકત એમનાં શરણે.." "હવે સમજાયું, કેમ કાકાએ કરી મને મજબૂર તમારાં દર્શને.." "મળ્યા આપણે બન્ને પેહલી વાર એક ક્ષણે.." "ના માંથી હા તરફ દોરી ગયા તમે મને.." "મનાવવા કેટલા પ્રયત્નો કર્યા છે ખબર છે?" "બધુંય ક્યાં જાણતી હતી હું, તમારા હાલના મને શું ખબર?" "આટલી બધી નારાજગી હતી શી વાતની?" "મને શી ખબર તમારાં હાલની ?" "આખરે તુ રાજી કેમ થઈ? " "આંખોમાં આટલો બધો પ્રેમ લઈને ફરતા હતા કેમ? હું પહેલી નજરનો પ્રેમ સમજી વારી ગઈ.." "ને આજે મારી એ યાદો તાજી થઈ." "હું માની કેમ લઉં તમારી વાતો કે તમારી વાતો છે સાચી?" "તુ એમ નહીં જ માને, કરાવું તને વાત મારી પાક્કી.." રાહુલ ક્રિષ્નાને હાથ પકડીને હોટેલની બહાર લઈ ગયો. ત્યાં એક ગાડી પડી હતી, એમાં બેસીને બન્ને ઉપડ્યા એમની જૂની ગલી. ક્રિષ્નાના જુના ઘર આગળ રાહુલે ગાડી ઊભી રાખી. ઘરમાં ક્રિષ્નાના બચપણની બધી વસ્તુઓ, એની ડાયરી પડી હતી અને ડાયરીમાં પડ્યો હતો રાહુલનો ટાઈ વાળો ફેરવેલ ફંકશન વખતનો ફોટો!