કોણ જાણે કેમ આ માવડી ભૂલાઈ જાય

જાત એણે જે ઘસી, કામ કરતી જાય,

સ્વાર્થ ભૂલી પ્રેમ આપ્યો, હાસ્ય વેરતી જાય, 

દર્દ,પીડા સહન કરી, એક જીવ આપતી જાય, 

કોણ જાણે કેમ આ માવડી ભૂલાઈ જાય,

પ્રાણી, માનવી જાત ના જોવે, પ્રેમ વરસાવી જાય,

એક રોટલી માંગતા, એ દસ ખવડાવી જાય

સફળતામાં એ તળિયેથી ટોચે લઈ જાય,

કોણ જાણે કેમ આ માવડી ભૂલાઈ જાય

સંતાનની સફળતામાં એ આખી ડૂબી જાય,

ભણેલી કે ના ભણેલી જ્ઞાન વરસાવી જાય,

છતાં પણ ક્યારેક, ગુસ્સાનો ભોગ બનતી જાય,

કોણ જાણે કેમ આ માવડી ભૂલાઈ જાય,

કામ સાથે ઘર સાચવી, મંદિર બનાવી જાય

બાપ - દિકરા વચ્ચે રહી, વાત સાચવી જાય

ભગવાન સમાન એ, જનની કહેવાતી જાય 

કોણ જાણે કેમ આ માવડી ભૂલાઈ જાય.