અસતરીના આખરે

નવ નવ મહિના રહા અમે આનંદમાં એ માના ઉદરમાં.

હથેળીમાં હગાડતી,એને મારા સોને મઢેલા બિછાના માના.

હેતનો હિલોળો લેતો એનો કર મારા દુઃખને દેતો જાકારો.

એને દવ જાકારો તો જગમાં મને ના મળે ક્યાંય હોકારો.

આ મારી જનેતાએ મારી પાસેથી લીધો વહેલો વિયોગ.

દુઃખને આપી જાકારો એ સુખ માટે લાયક બનાવી ગઈ.

અંતરના આશિષથી એની જગ્યા પૂરવા એ 'એને' મૂકી ગઈ.

માની ઓછપ 'એને' આવવા ન દીધી આખરે.

હવે છું એ અસતરીના આખરે.