‘મા’

બચ્ચું પડ્યું, પંખી ફફડ્યું..
વાવાઝોડાની ફરફરાટી,ને માળાનું ફેંકાઈ જવું
બચ્ચાનું પડવું અને પક્ષીનું ફફડવું..
બારીમાંથી જોયેલા દ્રશ્યની પીડા..  
તગતગ થઈ ઉઠી મુજ વેદના..
બહાર જઈ જોયું, બચ્ચું હેમખેમ માળામાં મૂક્યું,
ને એકાએક
મુજ મનની ઓશરીમાં કોઈ મલકી રહ્યું..
શરીરહીન હાજરી કોઈની ફરી મુજ મનને વળગી રહી..
પડતાં જયારે મુજને જીવનના આકરા ઘા..
વેદનાની વિકરાળ આગમાં ભીની સુગંધ જેવું
વળગી જતું કોઈ.
હુંફના ખોળામાં સુતેલી લાગણી જેવું કોઈ..
ના મળતો મુજ અનાથને આ ‘કોઈ’ નો જવાબ..
હું પંખીના માળાને જોઈ રહ્યો, ને
આજ મન બોલી ઉઠ્યું, ‘મા’
એ તું જ હતી મા..!