અસ્તિત્વની ગેરહાજરી

આજે બે દાયકા થયા, 
કલમ છૂટી ગઈ અને
એ સમય માં હું અખબારમાં
દૈનિક કોલમ લખતો
મોડી રાત સુધી લખવાનું થતું
એ એના નિર્ધારિત સમયે સુઈ જતી
ટેબલ લેમ્પના પ્રકાશમાં હું લખતો
તેની અવિરત ઊંઘમાં ખલેલ ન પડે એટલે
કદાચિત વિક્ષેપ પડે ને જો જાગી જાય તો...
કલમ મુકાવી
લેમ્મ ઓફ કરી
કાંડું ઝાલીને નાના બાળકની જેમ સુવડાવીને કહે,
"તબિયત બગડવાના ધંધા બંધ કરો ને.."
થોડીવાર અડધી પડધી ઊંઘમાં
લવારો કર્યે જાય
અસ્પષ્ટ ભાષા
અસ્પષ્ટ શબ્દો
સાંભળતો સાંભળતો સૂઈ જાઉં
સવારે માંડ માંડ આંખો ઉઘડે ત્યારે...
એ સામે બેઠી હોય..
એકીટસે મને નિહાળતી
હું પૂછું, શું જુવે છે?
તો કહે, "મને તારી રચનાઓની
ઈર્ષ્યા આવે છે..."
એ સૌતન છે મારી
તું મને નહી પેન ને પ્રેમ કરે છે  
મને ડરછે કે...
એક દિવસ એ
તને મારાથી છીનવીને મને દૂર કરી દેશે
આજે...
તારા અસ્તિત્વની ગેરહાજરીમાં
તું છે
તારો પ્રેમ છે
પેન નથી.