“ କୃଷ୍ଣଚୂଡା.... କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଦେହେ ଏତେ ରଙ୍ଗ କିଏ ଦେଇଛି ଭରି , ନାଲି ସୂରୁଜ ଦେହରୁ ସତେକି ସେ କରିଛି ଚୋରି । ତା'ର ପ୍ରତିଟି ପାଖୁଡ଼ା ମନେହୁଏ ଜବାଧାରର ରକ୍ତରାଗ , ସତେ କି କୋମଳ ପାଦର ବୋଳା ଅଳକ୍ତକ ଦାଗ । ବୈଶାଖ ସକାଳେ ଝରିପଡିଥାଏ ଗାଆଁ ବାଟସାରା, ପୁଲକିତ ତୋଳେ ମନସାରା ତାର ବିଚ୍ଛୁରିତ ତୋରା । ଫୁଲଭରା ସେଇ ଡାଳ ଉପରେ ବସେ ଯେବେ କଜଳପାତି, କୋମଳ କଣ୍ଠରେ ଗାଇବୁଲେ କେତେ କଳରବ ଗୀତି। ”