“ ଅତୀତର ପାଦଚିହ୍ନ ବେଳେ ବେଳେ ଏମିତି ଅଲିଭା ହେଇ ଯାଏ ଯେ.. ହୃଦୟ ନାବିକ ସ୍ମୃତିର ତୀରରେ ଜୀବନ ନୌକାରେ ବସି ବାସ୍ ଜଣକୁ ହିଁ ଖୋଜି ଚାଲେ ପ୍ରତିଧ୍ବନିତ ପୁରୁଣା ପଥରେ । ସକାଳର ସୁନେଲି କିରଣବି ଗୋଧୂଳିର ବରଫ କାକର ପରି ପଲକରେ ତମ କ୍ଷୀଣ ଝଲକ ଜ୍ୟୋସ୍ନାର ବିଭୋରରେ ଚାନ୍ଦିନୀର ଡିମି ଡିମି ଆଲୁଅ ପାଲଟି ଯାଏ । ”