ସାଧବ ବୋହୂ

ନାଲି ଟୁକୁଟୁକୁ ସାଧବ ବୋହୂ ମୁଁ ,

ନାଲି ପାଟ ମୋ ଓଢଣା ।

ହାତରେ ନାଇଛି ନାଲି ଶଙ୍ଖା ହଳେ ,

ନାକରେ ହୀରକ ଗୁଣା ।।(୧)

ପାଦ ଅଳତା ମୋ ବାରି ହୋଇ ଯାଏ ,

ଯେବେ ଯାଉ ଥାଏ ଚାଲି ।

କଅଁଳ ପତର ଘାସ ଗାଲିଚାରେ ,

ମଥାକୁ ନୁଆଁଏ ବୋଲି ।।(୨)

ଝିଲିମିଲି ଦିଶେ ସୀମନ୍ତ ସିନ୍ଦୁର ,

ସତେ କି ସୁନ୍ଦର ଚାନ୍ଦ ।

ରୁଣୁଝୁଣୁ ମୋର ପାଉଁଜି ବାଜଣା ,

ଯୁଗ ତ ହେଲାଣି ମନ୍ଦ ।।(୩)

ଦିନ ଦିନୁ ଜାଣ ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଲିଣି ,

ବିରଳ ପ୍ରଜାତି ଗଣେ ।

ଜତନ ତ କେହି କରିଲେ ନାହିଁ ହେ ,

ସରିଯିବି କେଉଁ କ୍ଷଣେ ।।(୪)

ବଢିଲା ଉତ୍ତାପ ଧରଣୀ ସଂସାରେ ,

ବୁଝିବେ ବା କାହୁଁ କେହି ।

ଋତୁ ଗୁଡ଼ିକ ଯେ ବଦଳି ଯାଉଛି ,

ମାନଵ ର ବୋଝ ସହି ।।(୫)

ସ୍ନେହ ମମତାଟେ ମୋ ପାଇଁ ଦୁର୍ଲଭ ,

କେତେ ହିନୀମାନେ ବଞ୍ଚେ ।

ତଥାପି ଜୀବନ ଦେଖାଇ ସଭିଙ୍କୁ ,

କେଉଁ କୋଟି ନିଧି ସଂଚେ ।।(୬)

ଭବିଷ୍ୟତ ମୋର କିଏ ସେ ଲେଖିଲେ ,

ବିଡ଼ମ୍ବନା ପୃଷ୍ଠା ପରେ ।

ନିରବ ନିଷ୍ପତ୍ତି କିଏ ଗଣିଦେଲେ ,

ଲେଖିବାକୁ ଲେଖନୀ ରେ ।।(୭)

(ଶ୍ରୀମତୀ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ପୃଷ୍ଟି ,ସୌଭାଗ୍ୟ ନଗର ,ୟୁନିଟ-୮,ଭୁବନେଶ୍ବର )