ମୋ ଗାଁ

ଶାଗୁଆ ପଣତେ ଘେରା ତନୁ ତା'ର

ଓଠରେ ତା ପାଚିଲା କ୍ଷେତର ହସ

ମୋ ଗାଁ ହସକୁରୀ ଝିଅଟିଏ

ସୀମନ୍ତରେ ଧୂଳିଆ ସଡ଼କ ।

ମୁଣ୍ଡରେ ତା ବର ଓହଳର ବେଣୀ

କଟିରେ ତା ନଦୀର ମେଖଳା

କପାଳରେ ପଡ଼ିଆର ଟିପା ଚିହ୍ନ

ମୋ ଗାଁ କୁମାରୀ ଅବଳା ।

ମଲ୍ଲି ମାଳତୀ ଗନ୍ଧରେ ଭିଜା ତା'ର ଦେହ

କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା କଦମ୍ବ ଟଗର

ହାରରେ ତା ରକ୍ତ ଗୋଲାପର ଛିଟା

ବଧୁଲୀ ଓ ରଙ୍ଗଣୀ ମନ୍ଦାର ।

ଫଗୁଣ କାନରେ ଗୁନ୍ଥେ ବଉଳର ପେନ୍ଥା

ଚଇତିର ଚଇତାଳି ଛୁଆଁ

ବସନ୍ତଟା କହେ ଚୋରା କଥା

ପାଟି ଚିପି ହସେ ମୋ ଗାଁ ।

ଆଷାଢ଼ରେ ମେଘର ଓଢ଼ଣୀ ଟାଣି

ମୋ ଗାଁ ହସକୁରୀ ବୋହୁଟିଏ

ସିରିସିରି ବର୍ଷା-ବାଣ ଘଡ଼ଘଡ଼ି ଫୋଟକାରେ

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ଫାଟି ପଡୁଥାଏ ।

ଆଶ୍ବିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ନାଚେ ମୋ ଗାଁ

ଜହ୍ନିଫୁଲ ଚଉରା ସଜ୍ଜାରେ

ହରିନାମ ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନେ ଦିଏ ବୁଡ଼

କାର୍ତ୍ତିକର ଧରମ ତୁଠରେ ।

ଧିରେଧିରେ ମୋ ଗାଁକୁ ଛୁଇଁଯାଏ ଶୀତ

ପଉଷର କାକର ହାତରେ

ମୋ ଗାଁ ନିଦୁ ଉଠି ଛଡ଼ାଏ ଅଳସ

ଧୂନି ପୁଆଁ ସକାଳ ଖରାରେ ।

ମୋ ଗାଁର ଚାରୁଚିତ୍ର ନୂଆନୂଆ ଲାଗେ

ଦିନ ମାସ ଋତୁ ବଦଳିଲେ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ନୂଆ ଛିଟା ଝରେ

ତା ଦେହର କୋଣ ବିକୋଣରେ ।

ବିପ୍ର ଚରଣ ପାତ୍ର

ଲାଠିପଡା ,ନୟାଗଡ଼