ଆଏବୁ ପୁତା ନୂଆଁଖାଇ

ଚନ୍ଦ୍ରାବତୀ ପାଣ୍ଡେ

ତୁଇ ଆଉଛୁ କାଏଁରେ କହତ୍ ପୁତା

ଯୁଗିଛେଁ ମୁଇଁ ତର୍ ବାଟ୍

ଗହ ଗହ ମନେ ନୂଆଁଖାଏମା

ଘିନି ରଖିଛେ ହାଟବାଟ୍ !

ତୁଇ ଆଏଲେ ପିତୁର୍ କନେ ମୋର

ଦେବୁ ଚଉଲ୍ ମୁଠେ ବନ୍ଦେଇ

ନୂଆଁଖାଇ ଦିନେ ଦେବତା କନେ

ଦେବୁ ନୂଆଁକୁଣା ଲଗେଇ !

ଯଉଛେ ଫୁଟି ଇ ଯୁଡା ଆଏଁଖ

ଦେଖମି ଛନେ ତତେ

ଚୀରା ପନତେ ତୋର ମୁହୁଁକେ ପୁଛି

ସୁଆଁଲି ଆନତି ସତେ !

ନାତି ନାତେନ କେ ପେଟଲେଇ ଧରତି

ଇ କୁଲେ ଖାକେ ମୋର

ଛନେ କର ଲାଗି ଘର୍ ଯାଏତା ପୁରି

କରୁଛୁ କି ନାଇଁ ସୋର୍ ?

ନାଇଁ ମାଗେ ତତେ ସେବା ଶାସନ ପୁତା

ତତେ କାଏଁ ଯେ ଦୁଃଖ ଦେମି

ବଅଁଚି ଥିବାର ପତେ ତର ଭଲ ଲାଗି

ଉପାସବଲା କରୁଥିମି !

ଜନମ୍ ଦେଲି ବଲି ହଁକ୍ ଜତାମି କାଏଁ ?

ତର୍ ଉପରେ ଜହ୍ ଜହ୍

ରଜାର ହାତି ପରେ ବନସ୍ତେ ଥିଲେ ବି

ରଜା ହେସି ଗହ ଗହ !

ନାଇଁ ରହେବୁ ପଛେ କେଭେରେ ପୁତା

ଆଏବୁ ଦିନେ ନୂଆଁଖାଇ

ବଛରକ୍ ଥରେ ଉଷତର୍ ମନେ ଯିବୁ

ନୂଆଁ ଅରନ୍ ମୁଠେ ପାଇ !

ନୂଆଁଖାଇ ଦିନେ ଗହକି ମନେ

ଫୁଲ ପରସାଦ୍ ଚଢାଲେ

କେଭେ ନାଇଁ ରହେ ଅରନ୍ କଷନ୍

ଦେବାଦେବୀ ସନ୍ତୁଷ ହେଲେ !

ଦିନକର୍ ଲାଗି ଆ ଫିରି ଆ

ତୋର୍ ଇ ମାଏଟ୍ ମହୁଲକେ

ବଛରକର୍ ତିହାର୍ ନାଇଁ ଭୁଲ ପୁତା

ଟାକିଛେଁ ମୁଇଁ ତର ବାଟକେ !

ମେଣ୍ଡା , ସୁବର୍ଣ୍ଣପୁର !