ओढ पावसाची

चातक कसा आतुरलेला

प्रतीक्षा काही संपेना

मेघाच्या वर्षावाविना

तृष्णा त्याची मिटेना

बळीराजा थकून गेला 

हरून बसला आशा

वाट बघता डोळे चिंबले

हाती केवळ निराशा

पावसा सारी सृष्टी

तुजविण रंगहीन

पशु-पक्षी बाग-बगीचे

जाहले कसे क्षीण

फुलांनाही बहरू दे

न्हाऊन निघू दे वृक्षांना

गार धारा बरसू दे आता

नभात दाटलेल्या मेघांना

तप्त झाली धरणी आई

अधीरता तृप्त होण्याची

तुझ्यातच रे क्षमता

प्रभाकराला विसावण्याची

अंत बघू नको रे आता

वेळ आली धीर सारण्याची

सुखांचा वर्षाव होऊ दे आता

साऱ्यांनाच ओढ पावसाची...