मी आणि आरसा

मी उभी राहिली पाहत पदरावरचे *मोर*

आणि थुई थुई नाचू लागले *मनमोर*

काय पाहतेस अशी तुझेच रुप *सुंदर*

त्याहून आहे सखी तुझे मन *सुंदर*

पुन्हा एकदा अलगद तुझ्यात पाहते *रुप*

कित्येक वर्षानंतर बदललेले *स्वरुप*

चंद्रहार लेवून सजलीस लावून अशी *चंद्रकोर*

बघून तुला लाजेल आता ती चंद्राची *कोर*

किती करशील कौतूक पाहून हा *चंद्रहार*

जीवनात मात्र सतत झाली माझीच *हार*

मग केला असा हा कशास आज *साज*

दु:खाच्या सप्तसुरांवर चढव आनंदी *स्वरसाज*

विसरले स्वर तेव्हाच ओलांडून येता *माप*

आता करु कशास सुखदु:खाचे *मोजमाप*

माझ्यात डोकावून दुःखास लाव *कातर* कातर

वेळेस नको करु असा स्वर *कातर*

हो! दर्पणा, ऐकते तुझं तूच माझा आता *सखा*

प्रतिबिंबात रमतेय हरवून माझा *जीवनसखा*