ମଣିଷ ପ୍ରକୃତି

ଥରେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଏକ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଯାଉଥିଲେ । ଅନେକ ବାଟ ଗଲା ପରେ ଖୁବ୍ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇ ସେ ଏକ ଗଛ ତଳେ ବସିଗଲେ । ଏହି ସମୟରେ ହଠାତ୍ ତାଙ୍କର ନଜର ପଡିଥିବା ଏକ ବୋତଲ ଉପରେ ପଡିଲା । ଏଣେ ତେଣେ ଅନାଇ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ବୋତଲଟିକୁ ଉଠାଇଲେ । ସେ ବୋତଲଟି ବି ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଲାଗୁଥାଏ । ତେଣୁ ଏ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଅତି ଆଗ୍ରହରେ ବୋତଲଟିକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେହି ବୋତଲଟିର ଠିପି ଖୋଲି ଦେଲେ । ଠିପି ଖୋଲିଦେଲା ପରେ, ସେ ସମଗ୍ର ଅଂଚଳ ଖାଲି ଧୂଆଁମୟ ହୋଇଗଲା । ଏସବୁ ଦେଖି ସେ ବ୍ୟକ୍ତିଟି ଟିକେ ଭୟ ବି ପାଇଗଲେ । ଏହି ସମୟରେ ସେହି ବୋତଲ ଭିତରୁ ଏକ ବିରାଟକାୟ ଯକ୍ଷ ବାହାରି ଆସି ସେ ବ୍ୟକ୍ତିଟିର ସମ୍ମୁଖରେ ଠିଆ ହୋଇଗଲା ।

ହଠାତ୍ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ବି ଡରିଗଲେ । ତହୁଁ ସେ ଯକ୍ଷ କହିଲା, ମୋତେ ଦେଖି ତୁମେ ଆଦୌ ଡର ନାହିଁ । ମୁଁ ତୁମର କିଛି ବି କ୍ଷତି କରିବି ନାହିଁ । ତୁମର ଅନୁଗତ ହୋଇ ମୁଁ ତୁମର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବି । କିନ୍ତୁ ମୋର ଗୋଟିଏ ସର୍ତ୍ତ ଅଛି ।

ଏଥର ଯାଇ ସେ ଡରି ଯାଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଟିର ଦେହରେ ଟିକେ ଜୀବନ ପଶିଲା । ତଥାପି ବି ଡରି ଡରି ସେ କହିଲେ ତୁମର କି ସର୍ତ୍ତ ଅଛି ଏବେ କୁହ । ଏକ ବିକଟାଳ ହସ ହସି ସେ ଯକ୍ଷ ଜଣକ କହିଲା, ମୁଁ ତୁମର ସବୁ ନିର୍ଦ୍ଧେଶ ମାନିବି । କିନ୍ତୁ ସବୁବେଳେ ମୋତେ କାର୍ଯ୍ୟବସ୍ତ ରଖୁଥିବ । ଯେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ମୋତେ କାର୍ଯ୍ୟବସ୍ତ ରଖିବ ନାହିଁ ସେହି କ୍ଷଣି ହିଁ ମୁଁ ତୁମକୁ ଖାଇଯିବି ।

ଯକ୍ଷର ଏପରି କଥା ଶୁଣି ସରଗରୁ ଚାନ୍ଦ ପାଇଲା ଭଳି ଏ ବ୍ୟକ୍ତିଟିକୁ ଲାଗୁଥାଏ । ବହୁ ଚିନ୍ତା କରି ଯକ୍ଷଟିର କଥାରେ ଶେଷରେ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ରାଜି ହୋଇ ଗଲେ ଓ ଯକ୍ଷକୁ ଘର, ଧନ, ସମ୍ପତ୍ତି, ରାଜ୍ୟ ସବୁ କିଛି ମାଗି ପକାଇଲେ । ଯକ୍ଷ ମଧ୍ୟ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ପୂରଣ କରି ପରବର୍ତ୍ତୀ ନିର୍ଦ୍ଧେଶକୁ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିଲା ।

ଧିରେ ଧିରେ ସେ ବ୍ୟକ୍ତିଟିର ସବୁ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ ହୋଇ ଗଲା, ଯକ୍ଷକୁ ନିର୍ଦ୍ଧେଶ ଦେବା ପାଇଁ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଖରେ ଆଉ କିଛି ବି ବଳକା ନଥିଲା । ଏଥର ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଅତି ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲେ । କ’ଣ କରିବେ କିଛି ବି ବୁଝି ପାରିଲେ ନାହିଁ । କାରଣ ସେ ଯକ୍ଷଟିକୁ କାର୍ଯ୍ୟବସ୍ତ ରଖି ନପାରିଲେ, ଯକ୍ଷ ଶେଷରେ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ଖାଇଯିବ ।

ଠିକ୍ ଏହି ସମୟରେ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଦେଖିବାକୁ ପାଇଲେ, ତାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଠିଆ ହୋଇଛି ଗୋଟିଏ କୁକୁର । ତାପରେ ହଠାତ୍ ସେ ବ୍ୟକ୍ତିଟି ନିଜ ଖଣ୍ଡା ସାହାଯ୍ୟରେ କୁକୁରଟିର ଲାଞ୍ଜଟିକୁ କାଟି ଦେଲେ । କଟା ଲାଞ୍ଜଟିକୁ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଯକ୍ଷ ହାତକୁ ବଢାଇ ଦେଇ କହିଲେ, ଏଇ ଲାଞ୍ଜଟିକୁ ସିଧା କର । ଏଥର ସେ ଯକ୍ଷ ମଧ୍ୟ ଲାଗିଗଲା ତା କାମରେ ।

ସମୟାନୁକ୍ରମେ ଦିନ ପରେ ଦିନ, ମାସ ପରେ ମାସ ବିତିଗଲା । କିନ୍ତୁ ସେ କୁକୁରଟିର ଲାଞ୍ଜ ଆଦୌ ବି ସିଧା ହେଲା ନାହିଁ ଅବଶେଷରେ ସେ ଯକ୍ଷ ଆସି ବ୍ୟକ୍ତିଟି ପାଖରେ ପହଁଚିଲା । ସେ ଯକ୍ଷ କହିଲା, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଧେଶକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ପାଇଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଅସମର୍ଥ । ଏଥର ମୋତେ ଆପଣ କ୍ଷମା କରନ୍ତୁ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେଇଥିବା ସମସ୍ତ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ଆପଣ ହିଁ ରଖନ୍ତୁ । ମୋତେ ଦୟା କରି ପୁଣିଥରେ ସେ ବୋତଲରେ ପୁରାଇ ଠିପି ଦେଇ ଦିଅନ୍ତୁ । ଏସବୁ ଶୁଣି ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ତାହାହିଁ କଲେ ।

ଠିକ୍ ସେହିପରି ମଣିଷ ପ୍ରକୃତି ହେଉଛି କୁକୁର ଲାଙ୍ଗୁଡ ପରି । ଜନ୍ମ ଠାରୁ ମୃତ୍ୟୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହା ଏମିତି ବଙ୍କା ଯେ ତାକୁ ସିଧା କରିବା ଭାରି କଷ୍ଟ ।