ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ

ବଡି ସକାଳରୁ ଚିଲ୍ଲେଇ ଡାକିଲା ନିଦ ମୋର ଗଲା ଭାଙ୍ଗି

ଆଖି ମଳି ମଳି ନିଦରୁ ଉଠି ମୁଁ ଚାହିଁଦେଲି ତାକୁ ରାଗି |

କ୍ରୋଧ ଭରା ମୋର ନାଲି ଆଖି ଦେଖି ଭୟରେ ଆସିଲା ଧାଇଁ

କୋଳରେ ମୋହର ମୁହଁକୁ ଲୁଚାଇ କାନ୍ଦିଲା ସେ କଇଁ କଇଁ |

ଚାହିଁଦେଲି ତାର ନିଷ୍ପାପ ମୁହଁକୁ ରାଗ ମୋ ଗଲା ଉଭେଇ

ସ୍ନେହବୋଳା କଣ୍ଠେ ପଚାରିଲି ତାକୁ କାହିଁକି କାନ୍ଦୁଛୁ ତୁହି |

ରକ୍ଷାର କବଚ ବାନ୍ଧିବି ତୋ ହାତେ କାଳିଆକୁ ରଖି ସାକ୍ଷୀ

ଜଗତଜିତା ଯେ ହବ ମୋର ଭାଇ ସେଥିପାଇଁ ଦେଲି ଡାକି |

ଧୂପ ଦୀପ ଜାଳି ବନ୍ଦାପନା କରି ରାକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧିଦେବି ହାତେ

ସମ୍ପଦେ ବିପଦେ ମୋ ଚଲାପଥେ ସାହା ହେବୁ ତୁହି ମୋତେ |

ଦେଖି ତ୍ୟାଗ ତାର ଲଜ୍ଜାରେ ମୋର ମୁଣ୍ଡଟା ଗଲା ନଇଁ

ଆଜିର ସମାଜେ ସ୍ୱାର୍ଥପର ଭାଇ ତାର ମୂଲ ବୁଝେ ନାହିଁ |

ଭାଇ ଭଉଣୀର ମଧୁର ସମ୍ପର୍କେ ବିଷ ତ ଭରିବା ନାହିଁ

ଭଗିନୀ ଅଟଇ ଜନନୀ ସମାନ ଏ କଥା ନ ଭୁଲ ଭାଇ |

ରାକ୍ଷୀ ପୁର୍ଣିମାର ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ ଏହି ମହା ଶିକ୍ଷା ଦେଉ

ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କ ସୁମଧୁର ସ୍ମୃତି ଚିର ଅମଳିନ ଥାଉ  |