“ ମରୁ ପଥଚାରୀ ନିଦାଘେ ଯେପରି ପାଇଯାଏ ଗଛ ଛାଇ ।ସେପରି ଲଭିଛି ସ୍ବର୍ଗ ସୁଖ ଯେତେ ଶରଣରେ ତୋର ରହି । ମୁଁ ସିନା ତୋତେ ଭୁଲି ଯାଇଅଛି ତୁ ଭୁଲି ନାହୁଁ ମୋତେ । ଦେଖିଛି ପଛରେ ତୁ ଠିଆ ହେବାର ବିପଦ ଆସିଛି ଯେତେ... । ଏବେ ବି ବିଶ୍ୱାସ ଥିବାଯାଏଁ ନିଃଶ୍ୱାସ ତୁ ରହିବୁ ମୋ ପାଖେ । ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ ତୁ ମୋ ସାରଥି ଶେଷେ ନେବୁ ତୋର ପାଶେ ।। ”