“ ଲୁହକୁ ଜଳେଇ ଦୀପ ଜାଳୁ ଯେବେ ସଳିତାଟିଏ ଲୋ ହୋଇ ଦୁନିଆର ଯେତେ ଗର୍ବ, ଅହଙ୍କାର ତୋ ପାଦେ ପଡ଼ନ୍ତି ଶୋଇ । ଧନ ବୋଲି ଯେବେ କୋଳେଇ ନେଉ ତୁ ତୋ ଚିରା ପଣତ ତଳେ ହୃଦୟରୁ ମୋର ମାନ, ଅଭିମାନ ହୁତୁ ହୁତୁ ହୋଇ ଜଳେ । @ଚିନ୍ମୟ ”