“ ବେଳେ ବେଳେ ଶବ୍ଦ ର କୋପ ରେ ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ ନିଆଁର ଉଖା ପରି ଧିକି ଧିକି ହେଇ ବଢ଼ି ଯାଏ ମନର ଭାବନା କୁ ମନ ମଧ୍ୟରେ ମାରିଦିଏ,ହାତର ଅଣୁଜୀବ ମାନେ କ୍ଲାନ୍ତ ହେଇ ଥରି ଉଠନ୍ତି.....! ✒️(ସୁଦର୍ଶନ) ”