ରାଧା କୃଷ୍ଣଙ୍କ କଥୋପକଥନ

କୃଷ୍ଣ - କଦମ୍ବ ମୂଳ ଛାଇ କୋମଳ

     ଶୁଣ ଗୋ ମୋ ରାଧିକା ରାଣୀ,

     କାକର ପ୍ରଭଞ୍ଜନ ବହୁଛି ସୁଲୁସୁଲୁ 

     କୁହ ପ୍ରେମର ମିଠା ମିଠା ବାଣୀ ।

ରାଧା- ଯେବେ ଥାଏ ମୋ ହାତେ ଚନ୍ଦ୍ରିକା

     ତୁମ ହାତରେ ଥାଏ ବଂଶୀ,

     କୁହ କି ସତେ ଆମେ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ

     ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟେ ଦିଏ ମୁଁ ହସି ।

କୃଷ୍ଣ - ମୟୁର ପୁଚ୍ଛକୁ ମୁକୁଟ ଭାବି

     ପିନ୍ଧାଇ ଦିଅ ଯେ ମୋ ମଥାରେ,

     ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ଶୁଣି ଶୁଣି

     ଶୋଇପଡ ମୋ ଛାତିରେ ।

ରାଧା- ୧୬୦୦ ଗୋପୀଙ୍କୁ କି ଗୁଣି କରିଛ

     ତୁମ ପଛେ ପଛେ ଆସନ୍ତି ଧାଇଁ,

     ତୁମେ ଗଲା ପରେ ଯମୁନା ମଧ୍ୟ

     କାନ୍ଦି ଉଠେ କଇଁ କଇଁ । 

କୃଷ୍ଣ - ଗଉଡ ପୁଅ ମୁଁ ଗୋପୀଙ୍କୁ ବାନ୍ଧିଛି

     ତିରିଚି ନଜର ଅକୁହା ପ୍ରେମରେ,

     ସବୁ ଗୋପାଳୁଣୀ ପାଗଳ ହୁଅନ୍ତି 

     ବଇଁଶୀ ବାଦନର ମଧୁର ସ୍ବରରେ । 

ରାଧା- ବଂଶୀ ତୁମ ଡାକେ ରାଧା ରାଧା ବୋଲି

     ମିଛ କହି ଭୁଲାଉଛ ମତେ କାଇଁ,

     ଗୋପାଙ୍ଗନାମାନେ କାହିଁକି ଆସନ୍ତି

     କୁହ ସାଥି ମୋ ମଥାକୁ ଛୁଇଁ ।

କୃଷ୍ଣ - ମିଛ ନୁହେଁ ପ୍ରିୟେ ସତ ମୁଁ କହୁଛି

     ବଂଶୀ ଶୁଭେ ଯେବେ ତାଙ୍କୁ,

     ନିଜ ନାମ ପରି ଲାଗଇ ବାଦନ

     ଯେମିତି ରାଧା ବୋଲି ଶୁଭେ ତୁମ କାନକୁ ।