ନୀଳ ନୟନା

ସମୁଦ୍ରଟେ ସିଏ ଶଙ୍ଖେ ପାଣି ଅଟେ ମୋ ଭାଵନା,

ହୃଦ ମନ୍ଦିରରେ ପୂଜା ପାଏ ସେ ମୋ ନୀଳ ନୟନା ।

ପ୍ରେମ ତୁଳୀ ଧରି ଛବିଟାକୁ ଯେବେ ଆଙ୍କଇ ତାର,

ମୃଗ ଚାହାଣୀରେ ରଙ୍ଗାୟିତ ହୁଏ ଚିତ୍ରଟି ମୋର ।

ନିଦ ଶେଯ ପରେ ସପନ ଵୁକୁରେ ଚୁପିଚୁପି ମୋର ପାଖକୁ ଆସେ,

ଛୁଇଁଲା ବେଳକୁ ଲାଜେଇଲା ଭଳି ପଛ କରି ମୋତେ ମୁରୁକି ହସେ ।

କୋଟି ପଦ୍ମ ଫୁଲେ ଅତର ଦେଇକି କିଏ ସେ ତାର ଆଖି ଗଢ଼ିଲା,

ପ୍ରତି ରସିକକୁ ଆକର୍ଷିତ କରେ ମାୟାର ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ବୋଇଲା ।

ପାରିଜାତ ପରି ଆଖିରେ ତା' ଯାଦୁ ତେଜକୁ ତାର ମାପି ପାରେନା,

ଲାବଣ୍ୟବତୀର ନକଲି ରୂପ ସେ ହୃଦେ ସାଇତା ମୋ ନୀଳ ନୟନା ।