କାଉ ବଗ କଳି

କାଉ ବଗ ଦିନେ ଲାଗିଲେ କଳି

ବଗ କହେ ତୁହି ଅଟୁ ଲୋ କାଳି।

ରୂପ ମୋ ଅଟଇ ସମ ଚନ୍ଦ୍ରମା

ଅସନା ପାଖ ନଯାଏ ଜମା ।

ଝଙ୍କାଳିଆ ଗଛେ ବସା ଟି ମୋର

ପକ୍ଷୀ ରାଇଜରେ ମୋ'ର ଆଦର ।

ପିିିିଲାଏ ଦେଖିଣ ହୁଅନ୍ତି ଖୁସି

ମାଛ ଖାାଇଥାାଏ କୂଳରେ ବସି ।

ମଇଳା ଅଟଇ ତୋର ଆହାର

ରୂପଟି ତୋହର କଳା ଅଙ୍ଗାର ।

ବଗ କଥା ଶୁଣି କାଉ କହଇ

ପରିବେଶ ସଫା ମୋହରି ପାଇଁଁ ।

ମୋ ପାଇଁ ହୁଅଇ ବୀଜ ଵିକ୍ଷେପ

ପରିବେଶ ପାଇଁ ରୋପଇ ବୃକ୍ଷ ।

ମଣିଷ ର ଖାଦ୍ୟ କରୁ ଆହାର

ଦେଖାଉ ବଢିମା ଆଗରେ ମୋର ।

ଡେଙ୍ଗେଇ ଗୋଡ଼ୀ ତୁ ଅଟୁ ଚୋରଣୀ

ମାଛ ଧରି ଖାଉ ପାଣିରୁ ଛାଣି ।

 ପ୍ରଭାତେ ଲୋକଙ୍କୁ ଉଠାଏ ମୁଁହିଁ

ଅତିଥି ଆସିଲେ କହେ ମୁଁ ଯାଇ ।

ଘରେ ଘରେ ମୋର ଅତି ଆଦର

ମୋତେ ଦେଖି ଶିଶୁ କରେ ଆହାର ।

 କଳି ଶୁଣୁଥିଲେ ପିଲାଏ ଵସି

 କାଉ କଥା ଶୁଣି ଉଠିଲେ ହସି ।

ବଗ ମନେ ଆଉ ନଥିଲା ଖୁସି

ସରମରେ ଗଲା ସେଠାରୁ ଖସି ।