ବଣଭୋଜି

ବଣଭୋଜି କରିବାକୁ ହୁଏ ମନ ଛନଛନ,

ଭୋଜିର ଦୃଶ୍ୟମାନ ଦେଖି ମନ ହୁଏ ଅବସନ୍ନ ।

ଗାଡ଼ିନେଇ ଯାଉ ଆମେ ଦଶ ବାର ଜଣ ,

ପହଞ୍ଚେ ଗାଡ଼ି ଯାଇ ପାହାଡ଼ର ପାଦଦେଶେ ଜାଣ ।

ନଇଁ ଆସିଛି ଗଛଲତା ଦୁଇ କୂଳରୁ,

ବହି ଯାଉଛି ଝରଣା ପାହାଡ଼ ଉପରୁ ।

ତୀର୍ଯ୍ୟକ ରେଖାଟିଏ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣର

ଗଛଲତା ଫାଙ୍କ ଦେଇ ଟାଣି ହୁଏ ଗାର ।

କୋମଳ ଶିଶୁଟିର ନିଷ୍ପାପ ମୁହଁ ପରି,

ସୂର୍ଯ୍ୟ ହସେ ମୋ ଆଡେ ମୁହଁ କରି ।

ମନ ଦେଇ ଶୁଣିଲେ ଶୁଭୁଚି ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କ ସ୍ବର,

ଗଛ ଡାଳରେ ଥାଇ ମାଙ୍କଡ କରେ ଅଭିମାନ ।

ହାଏ ସବୁଆଡେ ଲୋକଙ୍କ ଗହଳି ଜାଣ ,

ହିଟ୍ ଗୀତ ଗୁଡିକରେ କମ୍ପୁଥିଲା ବନ ଉପବନ ।

ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକୁ ଧରି ହେଉନାହିଁ,

ଆଜୁରୁ ବାଜୁରୁ ଗୀତରେ ମନ ରହୁ ନାହିଁ ।

ସଭ୍ୟତା ଠାରୁ କୋଶ କୋଶ ଦୂରରେ,

ଘନ କାନନ ନିକାଞ୍ଚନ ବେଳା ଭୂଇଁରେ,

ବଜାର ହାଟ ଭଳି ଜଣା ପଡୁଛି,

ପକ୍ଷୀଙ୍କ କୂଜନ ସବୁ କୁଆଡେ ହଜି ଯାଉଛି ।

ଚିକେନ ମଟନ ଚାରିଆଡେ ମହ ମହ ବାସୁଛି,

ପାଖ ବାଲା ଦଳର ଗଞ୍ଜା କୁକୁଡ଼ାଟି ଉଡି ଗଛ ଡାଳରେ ବସିଛି ।

ବଣ ଭୋଜି କରିବାପାଇଁ ଆସିଛୁ ଆମେ ,ନାଚୁଛୁ ତ ନାଚୁଛୁ ।

ହିତାହିତ ଭୁଲିଛୁ ସଭିଏଁ ମଦ୍ୟପାନ କରିଛୁ ।

ବଣ ଭୋଜିର ମୋହ ଭଙ୍ଗ ପରେ ମୋର ପ୍ରଶ୍ନ ,

କାହିଁକି ଝରଣା ଦିଶେ ପ୍ରାୟ ମତେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ।

ଦେଖିଛ କି ଭଲରେ ତାକୁ ,ଲୁଟିଛ କି ତାର ଶୋଭା ?

ଧ୍ୟାନ ନାହିଁ ଧ୍ୟାନ ନାହିଁ, ଜାଣି ତ ପାରିନୁ ତା'ର ପ୍ରଭା ।

ଆସିଥିଲେ ଏତେ ଦୂର ଦେଖିଲ ନାହିଁ କି ସୁନ୍ଦରତା ତାର ,

ଅନୁତପ୍ତ ହେଲା ପରି କୁହନ୍ତି, ଯିବାକୁ ହେବ ତ ଏବେ ଘର ।

ବିଶାଳ ସେ ଜଙ୍ଗଲ ଭରା ଭରା ଉପତ୍ୟାକା,

ନିବିଡ଼ ଅନ୍ତରଙ୍ଗତାର ଅମୃତ,ଅମୃତ ଝରା ଝରଣା ଏକା ।

ଅଂଜଳି ଆଚାର୍ଯ୍ୟ

RIE campus

BBSR