ଆସ ! ସଭିଁଏ ଆସ

ଏଇତ ଶୁଭିଲାଣି

ଦିଗନ୍ତ ସେପାରିରୁ ଡ଼ାକ

ଆସିଲାଣି ଦିନ,ସମୟ

ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତର ଡାଏରୀରେ

ଲିପିବଦ୍ଧ ହେଲାଣି ନିର୍ଘଣ୍ଟ

ଏବେ ଫେରିଯିବାକୁ ହେବ

ଯେ ଯା' ନିଜ ନିଜ ଜାଗାରୁ

ଏଥର ସମସ୍ତେ ଗୋଟେ ଜାଗାକୁ ।

କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଆସ !

ଯେତେ ପାରୁଚ ମଧୁମାଛି ପରି

ସଯତ୍ନେ ସଂଗ୍ରହ କରିନିଅ

ଜୀବନର ଯେତେସବୁ ମଧୁରସ

ଯାହା ତୁମର ଭୋଗ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ...

ହଁ, କେବଳ ତୁମର ପ୍ରାପ୍ୟ ।

ଆସ ! ସଭିଁଏ ଆସ

ଜୀବନର କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର

ଶେଷ ପୃଷ୍ଠାରେ ଉପନୀତ ଆଗରୁ

ସବୁ ଶୁଖା ଓଠ ମାନଙ୍କରେ

ହସର ଫୁଲଟିଏ ଖୋସ

ତୁମ ସ୍ଵପ୍ନର ପେଡ଼ି ଭିତରୁ

କିଛି ସ୍ବପ୍ନ ବାଣ୍ଟି ବାଣ୍ଟି ଯାଅ .. ।

ଆସ ! ଏଥରକ ଆସ

ହେ ଅହଂ ମୁନିବ ମାନେ

ଭୂଗୋଳର ମାନଚିତ୍ରରୁ

ଭୋକର ଆକୃତିକୁ ଦେଖ

ଖାଦ୍ୟ ନୁହେଁ ବରଂ ଖୁଦ ଖାଇ

ବହଳେ ଅନ୍ଧାରରେ ବଞ୍ଚିଥିବା

ମଣିଷ ମାନଙ୍କୁ ଥରେ ଚିହ୍ନି ନିଅ ।

ଆସ ! ସଭିଁଏ ଆସ

ଏଥର କିନ୍ତୁ ଆଖି ଫିଟେଇ କି ନୁହଁ

ଆଖି ବୁଜି କି ଦେଖ,ଅନୁଭବ

ମାଟି ଘଟରେ ଦେବତା ମାନଙ୍କୁ....

ଏଥର ତୁମେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଦେଖିବ ।