ଯେତେ ନଭଶ୍ଚୁମ୍ବୀ ହେଲେହେଁ ପାଦପ ବସୁମାତା କୁ ଛାଡେ କି କାହିଁ ଯେତେ ଉଚ୍ଚପଦ ,ଯଶ ଖ୍ୟାତି ଲଭ ପିତାମାତା ଙ୍କୁ ଭୁଲିବ ନାହିଁ ା

ଜୀବନ ଖାତା ର ପ୍ରତି ଟି ପୃଷ୍ଠା ରେ ତୋ ନାମ ଦେଇଛି ଲେଖି ଭଲ କରି ଦେଖ ପ୍ରତି ଟି ଅକ୍ଷର ମୋ ଲୁହ ଦେଇଛି ମାଖି ଜଗନ୍ନାଥ.... ମୋ ଆଖି ରହିଛି ସାକ୍ଷୀ ା

ଆଖି ଯେବେ କହିବସେ ହୃଦୟ ର କଥା ଓଠ ମନେ ଜାଗି ଉଠେ ଭୟ ଆଉ ବ୍ୟଥା ା ଧରା ପଡିଯିବ କାଳେ ସତେ ତାର ମିଥ୍ୟା ତେଣୁ ସେ ଆବୋରି ନିଏ ମୌନ ନିରବତା ା **ଆହ୍ଲାଦିନୀ ପାଣିଗ୍ରାହୀ ଦାଶ 'ସଇନ୍ତଲା ବଲାଙ୍ଗୀର **

ହୃଦ- ବଗିଚା ରେ ବିଶ୍ବ- ପ୍ରେମ ଫୁଲ ନିତ୍ୟ ଫୁଟୁଥାଉ ପ୍ରଭୂ ହେ ସେ ଫୁଲ ମହକ ସଂଚରି ଯାଉ ବିଶ୍ବ ର ପ୍ରତି କୋଣ ରେ ା

ପ୍ରତି ଟି କର୍ମ ର ଆରମ୍ଭ ଟେ ଥାଏ ସମାପ୍ତି ବି ପରେ ଥାଏ ଉତ୍ତମ କର୍ମାରମ୍ଭେ ସୁଫଳ ମିଳଇ କୁଫଳ ପାପ କର୍ମ ରେ ା

ରୁପ ,ଯଉବନ ଦି' ଦିନ କୁଣିଆଁ ଆଜି ଅଛି , କାଲି ନାହିଁ ବାହ୍ୟ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କୁ ନେଇ କରି ବନ୍ଧୁ ଗର୍ବ କରି ଲାଭ ନାହିଁ ା ବିଶ୍ବପ୍ରେମ ଫୁଲ ଫୁଟେ ଯା ହୃଦୟେ ଶାଶ୍ବତ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ସେହି ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ବି ସେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଦିପ୍ତୀ ମହଳନ ପଡେ ନାହିଁ ା *ଆହ୍ଲାଦିନୀ ପାଣିଗ୍ରାହୀ ଦାଶ *

ରକ୍ତ ର ହେଉ କି ଭାବ ର ହେଉ ସମ୍ପର୍କ ଭଉଣୀ -ଭାଇ ଅତୀବ ପବିତ୍ର ସ୍ନେହ ର ଅମୃତ ଝର ଝର ଝରୁଥାଇ ା

ଦି' ଦିନିଆଁ ଏଇ ମଣିଷ ଜୀବନ ହସି ହସି କାଟିଦେବା ହସ ଟି ଅଟଇ ସଞ୍ଜିବନୀ ସୁଧା ଓଠେ ସାଇତି ରଖିବା ା

କବୀ ଯାଏ ନାହିଁ ସରଗ ରାଇଜେ ଶବ୍ଦ-ଫୁଲ ଅନ୍ବେଷଣେ ସଂସାର କାନନୁ ଝରାଫୁଲ ଖୋଜି ଜୀବନ୍ୟାସ ଦେବା ଜାଣେ ା **ଆହ୍ଲାଦିନୀ**