ମାଆଙ୍କ ପଣତ ପିତାଙ୍କ ଆକଟ ମମତାର ମଧୁ ଝରେ ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କଳହ ସବୁ ବେଳେ ମନେ ପଡେ ।

ପଦ୍ମ ପତ୍ର ଜଳ ନିର୍ବିକାର ଚିତ୍ତ ଜଳେ ଥାଇ ନୁହେଁ ସ୍ପର୍ଶ ଶିଖାଏ ସଂସାରେ ସୁଜ୍ଞଜନ ପ୍ରାୟ ରୁହ ପତ୍ରର ସଦୃଶ ।

ମଣିଷର ନାହିଁ ସୃଷ୍ଟି ସ୍ଥିତି ଲୟ ଭାଗ୍ଯ ହାତରେ ଡୋରୀ ଦଇବ ଦଉଡ଼ି ମଣିଷ ଗାଈ ଧରିଛି ଭାଗ୍ୟ ଦଉଡି ଭାବୁଛି ଅନେକ ସୁଖ ଓ ସ୍ବଚ୍ଛନ୍ଦ ବିଧାତା ର ଗତି ଆନ ଚାହେଁ ନାହିଁ ଯାହା ଦେଇଥାଏ‌‌‌ ତାହା ଏଇ ତ ବିଧି ବିଧାନ ।

ଭାବନାର ମାନେ ରହେନା ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ ସାକାର ହୁଏନା କିଛି ପ୍ରାପ୍ଯ ଅପ୍ରାପ୍ଯରେ ବନ୍ଦି ହୁଏ ଜୀବନ ସୃଷ୍ଟିର ସଂରଚନା ହାରିବାକୁ ଦିଏନା ଘନ ଅନ୍ଧକାରରେ କ୍ଷୀଣ ଆଲୋକର ଆଭା ଉଜ୍ଜୀବିତ ହୁଏ ।

ହୋଲିକା ଦହନ ପାପ ବିମୋଚନ ଆନନ୍ଦେ ସର୍ବେ ମଗନ ରଙ୍ଗ ପିଚକାରୀ ମନ ନିଏ ହରି ସଭିଙ୍କ ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ।

ଛନ ଛନ ମନ ଉପବନ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ପ୍ରେମ ପୁଷ୍ପ ଭ୍ରମର ଚାପ ଗୁଞ୍ଜରଣ ସ୍ବପ୍ନାୟିତ ଭାବ ତରଙ୍ଗ ପ୍ରତିଧ୍ବନିତ କୋଣ ଅନୁକୋଣ ।

ଧନ୍ଯରେ ବସନ୍ତ ଅନନ୍ତ ତୋ ପ୍ରକାଶ ପ୍ରେମ ମନ୍ତ୍ର ବୁଣି ଦେଲେ ସ୍ବର୍ଗ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ପାତାଳ ମତୁଆଲା ମନ ପ୍ରାଣ ଖୋଜିବୁଲେ ନୂଆ ନୀଡ଼ ସାର୍ଥକ ଏ ଜୀବନ ।

ଗୁପ୍ତ ବୃନ୍ଦାବନ ଆଜି ଋତୁରାଜ ପରସରେ ଗୋପ ଗୋରୀ ଗୋପାଙ୍ଗନା କଳଙ୍କ ସିନ୍ଦୁର ପିନ୍ଧି ମାନ୍ଯ ବେଭାର ମାନେ ନା ଭାବର କଙ୍କଣ ହସ୍ତେ ମହାର୍ଘ ରାସ ରଚେ ନଟବର ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ।

କାମଦେବ ଫୁଲ ବାଣେ ମତୁଆଲା ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ ଯୋୖବନରେ ନିଆଁ ଲାଗେ ରାଇ କଳଙ୍କିନୀ ସାଜେ କୂଳ କିନାରା ମାନେ ନା ଛନ୍ଦ ତୋଳେ ଯମୁନା କଦମ୍ବ ବିପିନ ।