“ କେତେ ବିଚିତ୍ର ଏ ଜୀବନ ! କେବେ ଧୂ ଧୂ ଖରା ତ କେବେ ସୁଶୀତଳ ଛାୟା ; କେବେ ମାୟା ମରିଚିକା ତ କେବେ ପୁଣ୍ୟତୋୟା ଗଙ୍ଗାର ଚିର ପ୍ରବହନ୍ତୀ ଧାରା | ”