“ ଜହ୍ନ ଠାରୁ ଶୀତଳ ତା ପଣତର ଛାଇ ମନ ତାର ଅସରନ୍ତି ମମତାର ନଇଁ । ସେହ୍ନ ବୋଳା କଥା ତାର ଲାଗେ ଭାରି ମିଠା କହିବା ଆଗ ରୁ ବୁଝେ ମୋ ମନର କଥା । କେତେ ଦୁଃଖ କେତେ କଷ୍ଟ ସହିଛ ମୋହର ମା ନୁହଁ ସେ ମୋପାଇଁ କି ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର। ଯେତେ ଦୂରେ ଥିଲେ ମନ ମାକୁ ହଁ ଝୁରେ ଭୁଲି ହୁଏ ନାହଁ ମା ସେହ୍ନ କେବେ ଥରେ । ”