କରୋନା ଆଉ ଡରାନା

             

କରୋନା...

ତମେ ବିଶ୍ୱ ଆଖିରେ

ଲୁହ ହୋଇ ଝରନା ।

'ବାରୁଦ' ହୋଇ -

ବିଶ୍ୱ ଦରବାର ବନ୍ଧୁକରେ

ଗୋଳା ହୋଇ ଫୁଟନା ।

'କରୋନା'----

ତମେ ମାନବ ଜାତିକୁ

ସ୍ପର୍ଶ ଦେଇ---

ଶ୍ବାସରୁଦ୍ଧ କରନା

ଏ ବିଶ୍ୱ କୁ ଡରାନା ।

କରୋନା

ତମେ 'କୋକୁଆ' ଭୟ ଦେଖାଇ

ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବାକୁ

ବାଧ୍ୟ ଆଉ କରନା

ଏମିତି...ଶ୍ଵାନ... ଶାଦୁର୍ଲ

ଛୁଅନ୍ତି ନାହିଁ 'ଶବ'କୁ

ଭାଇ--ବନ୍ଧୁ--

ଜ୍ଞାତି--କୁଟୁମ୍ବ--

ଦେଖିପାରନ୍ତି ନାହିଁ...

ଚାରି କାନ୍ଧ ଦେଇ

ରାମ--ନାମ--ସତ୍ୟହେ

କହିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।

କରୋନା

ଆଉ ତୁମେ ଡରାନା 

ତୁମର ସେ 'ଭୁତାଣୁ'

ଜାତି--ଗୋତ୍ର

ବର୍ଣ୍ଣ--କୂଳ

ଧନୀ--ଗରିବ

ମାନେନା---

ତୁମ ସ୍ପର୍ଶରେ

ଏ ମାନବ ଜାତି

ହୋଇଯାଏ ଅସ୍ପର୍ଶ 

ହେ ବିଶ୍ୱନାଶକ କରୋନା

ଏ ମାନବ ସମାଜକୁ

କର ଟିକେ କରୁଣା

ଲୁଚିଯାଅ

ଲୀନ ହୋଇଯାଅ

'ସୂର୍ଯ୍ୟ'ର ପ୍ରଖର ଖରାରେ ।

ମୌସୁମୀ ଆଗମନ

ପୂର୍ବରୁ ବିଦାୟ ନିଅ --

ଏ ମାନବ ଜାତିର

ପଞ୍ଚେନ୍ଦ୍ରିୟ ମଧ୍ୟରୁ.....।