ଏମିତି ତ କେହି ନାହିଁ

ଏମିତି ତ କେହି ନାହିଁସଂସାର ରେ ନାହିଁ

ମଳୟ ତ ଛୁଇଁ ନାହିଁ 

ଜୀବନେ ବସନ୍ତ ଆସିନି ତାହାର 

ପୁଲକିତ ହୋଇ ନାହିଁ !

ମନ ଉପବନେ ଫୁଟିନି ଯାହାର

ପୀରତି ର ଶତ ଦଳ

ମନେ ମନେ ଯିଏ ହୋଇନି ମଧୁପ

 ପିଇନାହିଁ ମଧୁ ସ୍ୱପ୍ନର !

ଶିହରି ଉଠିନି ମୃଦୁ ମଳୟରେ

ଯାହାଙ୍କର ତନୁ ମନ

ବାଟ ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଦେଖି ସୁକୁମାରୀ

ହୋଇନାହିଁ ଆନ ମନ !

ବିଳପି ଉଠିନି ତନ୍ତ୍ରୀ ରେ ତନ୍ତ୍ରୀ ରେ

ଅଙ୍ଗେ ଭରା ଯଉବନ

କଳ୍ପନା ରାଇଜେ ହଜି ଯାଇନାହିଁ

ସିଏ ପୁଣି ରାତି ଦିନ !

ବୟସ ବସନ୍ତ ଡେଇଁ ଗଲାପରେ

ଅତୀତ ପଡ଼େନି ମନ

ଅବଶୋଷ ଆଉ ଅନୁତାପ ଅଗ୍ନି

କରିନି ତାକୁ ଦହନ !