ବଉଳ କୋଳି

ବଉଳ କୋଳି ଲୋ ବଉଳ କୋଳି

ଗଛଟି ଅଟୁ ତୁ ସୁନ୍ଦର ଭାରି

ଶାଖାକୁ ଏମିତି ସଜେଇ ରଖିଛୁ

ଦେଖିଲେ ଲାଗଇ ପେଣ୍ଡୁଟି ପରି ।

ମୂଳ ଚେର ଡାଳ ପତର ତୋହରି

ସମସ୍ତେ ଅଛନ୍ତି ଗୁଣରେ ପୁରି

ଜନତା ସେବାରେ ସଦା ଲାଗିରହୁ

ତୁହିତ ତୋହର ଜୀବନ ଭରି ।

ତୋ ଡାଳ ଛେଲି ରେ ଘଷିଲେ ଦାନ୍ତ 

ଦାନ୍ତ ମୂଳ ହୁଏ ଶକତିଶାଳି

ପତ୍ର ଶିଝା ପାଣି କସା ଲାଗେ ସିନା

ଦେହ ପାଇଁ ଅଟେ ସେ ହିତ କାରି ।

ପାଚିଲେ ତୋକୋଳି ଲାଗେ ଭାରି ମିଠା

ସୁଆଦ ଲଗେସେ ପାଟିକି ଭାରି

ଲୋକ ଙ୍କ ମୁଖରୁ ଶୁଣିଛି ଏକଥା

ତୋ ଚେର ରେ ହୁଏ ଗୁଣି ଗାରେଡି ।

ସବୁ ପରେ ତୋର ଡାଳ ଓ ପତର

ଜାଲଣି ରୂପରେ ଥାଆନ୍ତି ଜାଳି

ଗଛ ତୁ ଏମିତି ସଭିଙ୍କ ପସନ୍ଦ

ସଭିଁଏ ଥାଆନ୍ତି ଆଦର କରି ।

ସମସ୍ତେ ଲଗାନ୍ତି ବାଡ଼ି ବଗିଚାରେ

ବଗିଚା ତାଙ୍କର ଉଠ ଇ ପୁରି

ବର୍ଷା ବେଳେ ଛତା ଖରା ବେଳେ ଛାଇ

ଶୀତଳ ପଵନ ଦେଉ ତୁ ଢାଳି ।

ତ୍ୟାଗ ତ ତୋହର ଅଟଇ ଅସୀମ

ସମାଜ ସଂସାର ପାରେନା ଭୁଲି

ଜୀବନ ସାରା ତୁ ଦେଇତ ଶିକ୍ଷିଛୁ

ପାଇବାର ଆଶା ନାହିଁ ତୋହରି ।