मराठी Quotesdaily कोट | Marathi Quotesdaily Quotes | StoryMirror

आणखी

Terms & Condition गोपनियता धोरण

कोट

लाइब्रेरी

सूचना

प्रोफाइल

Marathi Quotesdaily Quotes

वाईट वेळ असते, माणूस नाही.....

निसर्गाच्या सौंदर्यावर प्रेम नका करू....प्रेम करा तर त्याच्या खरेपणावर,त्याच्या अस्तित्वावर...!

सोमवार
रविवार आराम करताना पुन्हा येतो सोमवार
रेंगाळत काम आळशी असतो असा सोमवार

किशोर झोटे,
औरंगाबाद

जंगल सफारी करताना अचानक जीप समोर आलेला जंगलाचा राजा पाहून तिचं भान हरपलं. ती एकटक त्याच्याकडे पाहत राहिली. हातात असलेल्या कॅमेरात तो क्षण बंदिस्त करण्यास मात्र ती विसरली. काही क्षण फक्त मनात कोरले जातात !

तू तर राहतेस माझ्या विना
पण माहित नाही
मी का नाही
राहू शकत तुझ्या विना

मी लिहिलेल्या पहिल्या नाटकाचा प्रयोग पाहून आम्ही नाट्यगृहाबाहेर पडलो आणि मी आई बाबांकडे पाहिलं. त्यांचे डोळे कौतकाने भरून आले होते. मी काही काळ निशब्द झाले. मला माझं करंडक मिळालं होतं. यापेक्षा अजुन काय हवं? आनंद म्हणतात तो काय? हाच हाच तो...

आयुष्याच्या प्रत्येक टप्प्यावर निस्वार्थीपणे मदत करणारी माणसं इतकी हक्काची बनून जातात की ती दुखावली जातील ही शंकाच कधी मनाला शिवत नाही. छोट्या रोपट्यांना रोज पाणी द्यायची गरज असते पण डेरेदार वृक्षांना आपण रोज पाणी घालत नाही.

काही प्रश्न अनुत्तरितच राहतात..कायमचेच! तुटक, अर्धवट..!कधीकधी वाटतं ते तसेच राहिलेत तेच सोयीस्कर आहेत.दरवेळी निदान आपल्या मनाप्रमाणे अर्थ लावता येतो त्यांचा. बंद साच्याचं बंधन नाही,आपल्याला हवे तसे अनुमान काढण्याची मुभा दिलीये अशा अपूर्ण प्रश्नांनी !

बाहेर आभाळ भरून आलं होतं. कोणत्याही क्षणी पाऊस सुरू होईल असं वातावरण...अशा वेळी ही पृथ्वी जरा जास्तच मोहक दिसु लागते! ते इंद्रधनुष्य, ती हिरवीगार टेकडी, मातीचा सुगंध या सगळ्या गोष्टी मनात साठवायला लागतो आपण...!

कॉलेजच्या मागच्या रस्त्याने तो प्रेक्षागृहाकडे जाणारा रस्ता तिला आठवला...तो रंगमंच आठवला ! काय नाही दिलं त्या वास्तूने तिला..तिचं अस्तित्व, तिची ओळख आणि त्याहूनही बरंच काही...!

काही आठवणी माणसांपेक्षा जवळच्या वाटतात. प्रत्येकक्षणी काहीतरी सुचवतात...कसलंही बंधन नसतं....सगळं शब्दांपलीकडलं! सगळं लख्ख,पारदर्शी आणि तितकंच निरपेक्ष!
माणसं बदलतात,दूर जातात...
पण त्यांच्या आठवणी मात्र कायम कोरल्या जातात आपल्या मनात खोलवर!

तिला पुरणपोळी आवडते म्हणून त्याने आज सकाळी लवकर उठून पुरणपोळी बनवायचा बेत आखला होता. जेवणाच्या ताटात त्याने प्रेमाने वाढलेली पोळी खाताना तिच्या डोळ्यात आनंदाश्रु आले. आज त्याने खऱ्या अर्थाने बुरसटलेल्या विचारांची होळी करून एक नवीन पायंडा पाडला होता.

तिमिरातल्या वाटेवरून ती अस्तित्व शोधते,
व्यक्ती एक पण अनेक भूमिका वठवते.
या महिला दिनी करू तिची ही वाट सुखकर,
खुलेल मग तिची कळी अन् आनंदाला येईल बहर!

निरपेक्ष वैद्यकीय सेवा करणारे डॉक्टर पाहिले की असं वाटतं,
यांच्यावर हल्ला करणारे लोकं मानवजातीला ओझं आहेत.

सुट्टीत कोकणात गेल्यावर समुद्र एक सवंगडीच वाटायचा. त्याच्या साक्षीने रोज किनाऱ्यावर आम्ही किल्ला बनवायचो.आता वाटतं आमच्यातली कला,आमच्यातली नाती सगळं बहरलं त्या सागरामुळे. कालांतराने नात्यांचे संदर्भ बदलले,पण तो माञ तसाच आहे अजुन...अथांग,अविचल!

काही पुस्तकं वाचायची राहून गेलेली,
काही फक्त bookshelf ची शान वाढवणारी.
काही मात्र सारखी वाचून काढलेली,
तर काही गूढ, न उकलणारी.
काही पुस्तकं अर्ध्यावरच सोडलेली,
तर काही दरवेळी वेगळा अर्थ सांगणारी.
..आणि काही असतात आठवणीतली,
हलकेच मनावर फुंकर घालणारी!