કોલેજ ડે એક લવ સ્ટોરી (ભાગ-૧)

કયારેક ટ્રેન મોડી હોય તો કયારેક વહેલી અાજ ટ્રેન વહેલી હતી. અમદાવાદથી નીકળી આજ હું બોટાદ જવા રવાનાં થયો હતો.. હું અમદાવાદની ધુડ ખાઇને રાત્રે ૨:૦૦ વાગ્યે  ટ્રેનમાં બેઠો. લોકો સુમસાન સુતાં હતા. સવારે આઠથી સાંજનાં બે વાગ્યા સુધી અમદાવાદની ધુળ ખાઈને થાક્યો હતો. લગભગ રાત્રે બે વાગ્યા સુધીમાં તો મે ત્રણ નિદંર લઈ લીધી હોય...

હા મને યાદ હતું કાલ સવારે મારે કોલેજનો પહેલો દિવસ હતો. મને થતું શું હશે મારી કોલેજમાં? કેવા હશે મારી કોલેજના પ્ોફેસર? અત્યાર સુધી તો મારા મિત્રો સારા હતા હવે કોલેજમાં કેવા મળશે મિત્રો.. એના વિચારમાંને વિચારમાં જ આંખ મારી મિંચાઈ ગઈ...

કોલેજનો પહેલો દિવસ.. આજ મારો કોલેજનો પહેલો દિવસ હતો મને થતું શું હશે કોલેજમાં? કેવી હશે મારી કોલેજ? હું સરસ મજાના કપડા પહેરી કોલેજમાં જવાની તૈયારી કરતો હતો. તુ આવે છો ને આજ કોલેજ? મેં 'હા' કહીને ફોન ટેબલ પર મુકયો.. લગભગ સાડાનવે હું કોલેજમા આવી ગયો હતો.. કોલેજનું વાતાવરણ એકદમ રળિયામણું હતું.  આજુબાજુ સરસ મજાના ખેતર હતા. કયારેક કયારેક કબૂતરનો અવાજ તો કયારેક ચકલીનો અવાજ મારા કાને પડતો હતો.

અંદર પહોંચતાં જ પ્રાર્થના શરુ થઈ ગઈ હતી. અફસોસ હતો કે પહેલા જ દિવસે જ હું પ્રાર્થનામાં જોડાય ન શકયો. કોલેજમાં પ્રવેશ કરતા જ હું પહેલાં જ પ્રિન્સીપાલને મળ્યો.. પ્રિન્સીપાલના આવકારે મને ઘણો નિકટ લાવી દીધો.. પ્રિન્સીપાલ છેક કલાસ સુધી મને મુકવા આવ્યા અને કહ્યું બેટા આ તારો કલાસ..

હું બે ઘડી તે પ્રિન્સીપાલ સામે જોઈ રહ્યો અને કલાસમાં પ્રવેશ કર્યો.

કલાસનું વાતાવરણ ખુબ જ સરસ હતું. પહેલી વાર મળ્યા હોય એવું લાગતું જ નહોતું! જાણે જન્મ જન્મનો સાથ હોય તેમ બધા જ પક્ષીની જેમ કલરવ કલરવ કરી રહયા હતા. એટલામાં જ મને આદર સહીત કલાસમા મુકવા આવેલ પ્રિન્સીપાલ કલાસમાં આવ્યા. તેમનો નિયમ હતો જે વિદ્યાર્થી કલાસમા નવા આવે તેનો ઇન્ટ્ોડકશન લેતા..

જેમાં મારો વારો પહેલો જ હતો કેમકે હું પહેલી બેંચ પર હતો.. સૌ પ્રથમ મેં મારું નામ, પપ્પાનું નામ અને સ્કુલનું નામ કીધું.. પણ, મને બે સવાલ એવા કર્યા કે હું થોડીવાર મુંજવણમાં  મુકાઈ ગયો.. ૧) પહેલો સવાલ - તમે શા માટે ફામઁસીમા એડમીશન લીધું? ૨) બીજો સવાલ - તમે ફાર્મસી કરી શું કરવા માંગો છો..?

મારી સામે ફુલની જેમ હસતા તેમણે બે સવાલ કર્યા.. મને ફાર્મસી કરવું ગમે છે... ફાર્મસી પુરું કરી હું ફાર્મા કંપની શરુ કરવા માંગુ છું.

સરસ.. મને તેમણે કહ્યું.

અમારું લેકચર થોડીવાર પછી પુરો થયો..

હું થોડીવાર આમતેમ બેન્ચ પર થયો ત્યાં જ મારી નજર એક બેન્ચ પર પડી. તેની ભુરી આંખ ગુલાબી હોઠ લીલા રંગનો પટાવાળો ડ્રેસ અને કયારેક કયારેક બારીમાંથી આવતા પવની ઝલકથી તેના માથા પરના વાળ ચહેરાને વધુ સુંદર બનાવતા હતા. હું કઈ આગળ વિચાર કરવા જઉં ત્યાં તેમણે પણ મારી તરફ નજર કરી.

તે પણ મારી સામું કોઈ હમણાં જ બે નદીના બંધનમાંથી છુટી એકલતા અનુભવી રહી હોય તે રીતે મારી સામું જોયું. મે શરમાઈને નજર નીચે કરી તે પણ થોડી શરમાઈ. તે બારી બાજુ જોઈને થોડું હસી. ફરી વાર તેણે ત્રાંસી નજરે મારી સામું જોયું. તે મારી સામે હસી. હું પણ તેની સામે થોડું હસ્યો. હું તેને હસતી જોઈ જ રહ્યો મને થયું ઘડીભર કેવી સુંદરતા.આવી સુંદરતા મે પહેલી વાર જોઈ હતી. અપ્સરા પણ તેની સામે ઘડીભર જોઈ રે તેવી સુંદરતા તેની હતી. મને તેની બાજુમાં બેસી કલાકો સુધી તેનો ચેહરો જોવા આજ મન થઈ ગયું. મને થયું શું નામ હશે એનું?

હું તેનું નામ જાણવા માટે આતુર હતો...