ଦଲକାଏ ଅଦିନ ଚଇତି ଯିଏ ନିମକୁ ଚନ୍ଦନ କରେ, ଆଉ ତା ପାଇଁ କ୍ରେଡିଟ ବି ନିଏନି। ଗୁଡ଼ାଏ ପଢେ, ଫିଲିମ ଦେଖେ, ପିଏ, ବଞ୍ଚେ।
ଟୋପାଏ ଲୁହ ମୋ ଆଖିର କଣରେ ସେତିକି ସମ୍ପତ୍ତି ମୋର ଯେବେ ସେ ଝରିବ ସେବେ ହିଁ ସରିବ ମୋ ଭିତରୁ ମୋ ସ୍ୱର
ତୁମ ଯିବା ବାଟେ ମୋ ଘର ପଡିବ ଲିଭି ନାହିଁ ଯେଣୁ ମନୁ ଥରୁଟେ ଆସିନ ବାପଘର ପ୍ରିୟା ବାହା ହେଇଯିବା ଦିନୁ