ଦିନେ ମରିବ ଜାଣି ବି ମଣିଷ ନିତି ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚେଷ୍ଠା କରେ ଆଉ ସେହି ବଞ୍ଚିବାର ଚେଷ୍ଠାରେ ପ୍ରତି କ୍ଷଣ ମରେ

ତୁମେ କଣ ଭାବିଥିଲ, ପାଦରେ ଦଳିଦେଲେ ଆମେ ଜୀବନ ହାରିଦେବୁ? ଆରେ ଭାଇ, ଆମେ ଦୁବ ଘାସ; ଧାରା ଶ୍ରାବଣ ବ୍ୟତୀତ କାକର ଛୁଆଁରେ ବି ବଞ୍ଚି ପାରୁ।

ମା' ହେବାପାଇଁ ଜୀବନଟିଏ ଜନ୍ମ ଦେବା ଜରୁରୀ ନୁହଁ, ନିଜ ଅନ୍ତରରେ ମାତୃତ୍ୱ ଭାବନା ଜନ୍ମାଇବା ହିଁ ଜରୁରୀ।

ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ ସହିତ ମାନସିକ ଶାନ୍ତି ହିଁ ଅସଲ ପ୍ରଗତି ।

ସଂସାର ସାରାର ଖୁସିର ଠିକା ନେଇ ଥିବା ସଂସାରୀଟା ପ୍ରତି ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତରେ ଢେର୍ ଅବଶୋଷ କରେ। ଆଉ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ଲୁଚେଇ ରଖିଥିବା କୋହ ସବୁ କଲମ ଦେଇ ଝରେ।

ମୃତ୍ୟୁ କି ବା ତାକୁ ଛୁଇଁ ପାରେ ସେ ଯେ ବଞ୍ଚିବା ଶିଖିଛି....

ବିଚ୍ଛେଦ ସର୍ବଦା ଦୁଃଖକର ନୁହେଁ। ବେଳେବେଳେ ଖୁସି ମଧ୍ୟ ଆଣେ; ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଜୀବନରୁ ବିଦା କରି ପାରିଲେ।

ତୁମକୁ ପାଇ ନିଜକୁ ହଜେଇ ଥିଲି, ଏବେ ବିଚ୍ଛେଦ ପରେ ସେଇଠି ଖୋଜୁଛି ଯଉଠି ଶେଷଥର ନିଜକୁ ଦେଖିଥିଲି। କଣ ଲାଗୁଛି, ପାଇବି ନା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ହଜି ଯିବି?

ସବୁ ସକାଳ ତ ଶୁଭ ଥାଏ । ହେଲେ, ତାର ମନଖୋଲା ହସ ଟିଏ ଦିଶି ଗଲେ ପୁରା ଦିନଟା ଶୋଭନୀୟ ହୋଇଯାଏ 💕