పుస్తకాలలో ఉండేది, సమాజంలో లేదు. సమాజంలో ఉండేది, పుస్తకాలలో లేదు. అందుకేనేమో... బాగా చదివిన వాడు బానిస అవుతున్నాడు ఏమీ చదవని వాడు రాజ్యమేలుతున్నాడు...

నువ్వు నాటిన నమ్మకపు మొక్కకు నేను ప్రతిరోజూ నా ప్రేమతో నీరు పోశాను. నువ్వు తిరిగి ఇచ్చింది... విషపు పూలు."

ప్రేమ అనేది ఒక వేసవి వర్షం లాంటిది. తడిసిన ఆశలు త్వరగా ఆరిపోతాయి, కానీ ఆ మట్టి వాసన లాంటి జ్ఞాపకం, హృదయాన్ని మాత్రం ఎప్పటికీ వదలదు

ఏ జన్మలో ఎం పాపం చేసానో తెలీదు గాని.. ఈ జన్మలో ఇది నాది అనుకున్న ప్రతిదీ నన్ను వదిలి దూరమైపోతుంది...

గాయాన్ని ఇచ్చిన చెయ్యికి దాని స్పర్శ కూడా గుర్తుండకపోవచ్చు, కానీ ఆ గాయానికి ఆశ్రయమిచ్చిన గుండెకు... ప్రతి రాత్రి ఆ గాయం అంచున కూర్చుని, జ్ఞాపకాల వెచ్చదనాన్ని వెతుక్కునే అలవాటు ఉంటుంది. ఈ తీరని బాధ, ఆ అనుబంధంలో నువ్వు చూపించిన ఈ గాయం ఒక నిశ్శబ్ద సాక్షి...

ప్రేమ అనేది ఒక అందమైన పాత పుస్తకం లాంటిది. ఎన్నిసార్లు మూసేసినా, తెరిచినా... ఆ పుస్తకం పేజీల మధ్య దాగిన ఎండు పువ్వుల సువాసన లాగే, తొలి ప్రేమ అనుభూతి జీవితాంతం వెంటాడుతూనే ఉంటుంది."

చెదిరింది హృదయం కాదు, దాన్ని పట్టుకుని నిలబెట్టిన ఆశ.”

గాయం చేసిన చేయి పారిపోవచ్చు, కానీ ఆ గాయాన్ని మోసిన హృదయం... పదే పదే ఆ నొప్పిని పలకరిస్తూనే ఉంటుంది. ఇది కేవలం నొప్పి కాదు, నువ్వు ఒకప్పుడు ఎంత నిజాయితీగా ప్రేమించావో చెప్పే నిదర్శనం."

ఎవరైనా నన్ను 'సంతోషంగా ఉన్నావా?' అని అడిగితే, నాకు నవ్వాలో, ఏడ్వాలో తెలియడం లేదు. ఎందుకంటే, నా సంతోషాన్ని, నా భవిష్యత్తును నువ్వే దొంగిలించావు.