ప్రతి అలలో ఒక జ్ఞాపకం.. ప్రతి నురుగులో ఒక నిట్టూర్పు.. ఎగసి పడేది ఆశ కోసం కాదు, తీరని వ్యధను ఒడ్డున పారేయడం కోసం

కన్నీటి కడలిలో కదిలే కెరటాలు.. గుండె లోతుల్లోని గాయాల ప్రతిధ్వనులు! ఒడ్డుకు చేరితే తీరుతుందనుకున్న ఆవేదన, మళ్ళీ వెనక్కి లాగే విధి రాతల సుడిగుండం.

నా హృదయం ఒక తుప్పు పట్టిన తాళం, దాని తాళంచెవిని కాలం సముద్రంలో పారేసింది. లోపల బంధించబడిన నిన్నటి వెలుగు, నేడు చీకటిగా రూపాంతరం చెందింది.

మాట తప్పి నువ్వు వెళ్ళిపోయావు... నాకోసం కాలం కూడా ఆగిపోలేదు. కానీ, గడిచే ప్రతి సెకను, నాపై పగ పట్టినట్లుగా అనిపిస్తోంది. ఎందుకంటే, అది నన్ను నీ జ్ఞాపకాల వైపుకే బలంగా తోస్తోంది.

ఎవరికోసం అయితే నా భవిష్యత్తును రాసుకోవాలనుకున్నానో, వారే నా గతాన్ని చీకటిమయం చేసి వెళ్ళిపోయారు. ఈ ప్రేమలో నేను పోగొట్టుకున్నది నిన్ను కాదు, నాపై నాకున్న నమ్మకాన్ని."

నేను అక్షరాలు లేని ఒక కాగితాన్ని, నాపై రాసేందుకు రక్తం కూడా ఇంకిపోయింది. ఎవరో చదువుతారని ఎదురుచూడటం, నా ఆత్మ చేసుకున్న అతిపెద్ద మోసం

నా అంతరంగం ఒక శిథిలమైన చిత్రలేఖనం, కాలం దానిపై విషాదపు వర్ణాలను కుమ్మరించింది. ప్రతి రంగు ఒక ఆరని గాయం, ప్రతి గీత ఒక చెదిరిన జీవితం.

నీ కళ్ళల్లోకి చూస్తే... అది కేవలం నీ రూపం కాదు, నా కోసం దాచిన సమస్త ప్రపంచం కనిపిస్తుంది. ఆ బావి అంచున నిలబడి, ఒక మాట కూడా పలకకుండానే, నన్ను నీలోకి తీసుకున్నావు.

మన ప్రేమ ఓ పుస్తకంలో పేజీ, దాన్ని నీవే చింపేసినది. కాని నా గుండెలో అది ఇంకా మిగిలింది, పూర్తిగా మట్టిపెట్టలేని జ్ఞాపకం అవుతుంది