Umakant Mehta

Literary Brigadier Follow

"સફળતા જિંદગીની હસ્તરેખામાં નથી હોતી. ચણાયેલી ઇમારત એના નકશામાં નથી હોતી!" – બરકત વીરાણી…. ‘બેફામ’ જન્મ:- ૧૦ ઑક્ટોબર ૧૯૩૦ (૧૦-૧૦-૧૯૩૦) જન્મ સ્થ:- અમદાવાદ શૈક્ષણીક કારકીર્દી અમદાવાદઃ- પ્રાથમિકઃ- નાનાભાઈ રાજારામ મ્યુ શાળા ખાડીઆ નંબર ૭ માધ્યમિકઃ- સીટી હાઈસ્કૂલ ખીજડાની પોળ. કૉલેજઃ- એમ જી... Read more "સફળતા જિંદગીની હસ્તરેખામાં નથી હોતી. ચણાયેલી ઇમારત એના નકશામાં નથી હોતી!" – બરકત વીરાણી…. ‘બેફામ’ જન્મ:- ૧૦ ઑક્ટોબર ૧૯૩૦ (૧૦-૧૦-૧૯૩૦) જન્મ સ્થ:- અમદાવાદ શૈક્ષણીક કારકીર્દી અમદાવાદઃ- પ્રાથમિકઃ- નાનાભાઈ રાજારામ મ્યુ શાળા ખાડીઆ નંબર ૭ માધ્યમિકઃ- સીટી હાઈસ્કૂલ ખીજડાની પોળ. કૉલેજઃ- એમ જી સાયન્સ ઈન્સ્ટીટ્યુટ કાર્ય ક્ષેત્ર વલસાડ:-૨૦-૦૭-૧૯૫૬ થી ૧૦-૦૪-૧૯૮૮ ' (૩૨ વર્ષ) ધી અતુલ પ્રોડટ્સ લિમિટેડ 'પ્રોડક્ષન કેમીસ્ટ, સીની. એક્ઝીક્યુટીવ , આસી સેફ્ટી ઑફીસર' તરીકે નિવૃત્ત.(૧૯૮૮) ઈતર પ્રવૃતિ:-સર્વિસ દરમ્યાન સંસ્થાની સાંકૃતિક,સામાજીક સંસ્થાઓ 'ઉદય ' ઉત્કર્ષ ' 'વિજ્ઞાન મંડળ ' 'નૂતન કન્ઝ્યુમર્સ કૉ-ઑપરેટીવ સોસાયટી ' વગેરેમાં માનદ મંત્રી તરીકે સેવા. હાલ નિવૃતઃ છેલ્લા દસ વર્ષથી (૨૦૦૯) પુત્ર /પુત્રીના પરિવાર સાથે.અમેરિકામાં વસવાટ.જીવન સંધ્યાએ જીવન સરિતાના વહેતા નિર્મળ શાંત સલીલમાં અતીતના વિતેલા વમળો નિરખી રહ્યો છું. “ઘર, ગામ કે વતનથી છૂટો નથી પડ્યો હું જીવું છું વિદેશમાં,” અમેરિકા આવવાનું પ્રયોજનઃ વાર્ધક્ય ની એકલતા મીટાવવા અને કૌટુંબીક હુંફ જાળવવા. સાહિત્યિક પ્રવૃતિઃ સાહિત્ય લેખનની દ્રષ્ટિએ ઉગતો અને ઉંમરની દ્રષ્ટિએ (૮૯) આથમતો ગુજરાતી સાહિત્યનો વાચક અને ચાહક છું અમેરિકાના 'ગુજરાત દર્પણ' ' ગુજરાત ટાઈમ્સ '' અને ભારતના અમદાવાદ ખાતેના "અખંડ આનંદ " જેવા સાપ્તાહિક અને માસિકોમાં તથા ગુજરાતી વેબસાઈટ > www.WebGurjari.in> તથા >www.pratilipi.com< ' સંકેત 'માં યથાવકાશે નિજાનંદે લખતો રહું છું. હું સીધ્ધ હસ્ત કે ઘડાએલ લેખક નથી .ઉરમાં ઉમંગ સાથે ઊર્મિ જાગૃત થતાં લેખન પ્રવૃતી કરૂં છું. ઉપર જણાવ્યું તેમ મારી સફળતા હું મારી હસ્તરેખામાં લઈને નથી આવ્યો.મારી સફળતા હું મારી હસ્તરેખામાં લઈને નથી આવ્યો. સ્વપ્ન તો હતું ૧૯૫૮નું , સ્વપ્નને ફળીભૂત થતાં કેટલા વર્ષોનાં નીર વહિ ગયાં.આજથી દસ વર્ષ (૨૦૦૯) ઉપર અમેરિકાની ભૂમિનો સાદ સાંભળી, આવવાનું સૌભાગ્ય પ્રાપ્ત થયું. આવ્યા તો ખરા પણ હવે કરવું શું? ડ્રાઈવીંગ આવડૅ નહિ અને વયસ્ક માણસને નોકરી કોઈ આપે નહિ. "અભી તો મય જવાન હું" તબસ્સુમનો પ્રોગામનાં ગીતો સાંભળી સાંભળીને આખરે કંટાળ્યા. દિકરીએ કોમ્પ્યુટર આપ્યું અને ટપ ટપ કરતાં લખવાનું ચાલુ કર્યું. ગુજરાત દર્પણ હાથમાં આવ્યું, ડો. હઝારી સાહેબનું નામ વાંચ્યું, અતુલનો પરિચય તો હતો જ, મળીને વાતચીત કરી લખવાનો શૉખ જણાવ્યો શ્રી હર્નિશભાઈ જાનીનો પરિચય કરાવી પ્રોત્સાહિત કર્યો. વેબ ગુજરાતીમાં માનનીય શ્રી વલીભાઈ મુસા અને દિપકભાઈ ધોળકિયાનો પરિચય થતાં લેખન પ્રવૃતિ શરૂ થઈ, તેના પરિપાક રૂપે આજે આપ સૌની સમક્ષ ઉપસ્થિત થવાની તક મળી. આપ સૌની આજની આપણી મુલાકાત આનંદમય હો . "સફળતા જિંદગીની હસ્તરેખામાં નથી હોતી. ચણાયેલી ઇમારત એના નકશામાં નથી હોતી!" – બરકત વીરાણી…. ‘બેફામ’ જન્મ:- ૧૦ ઑક્ટોબર ૧૯૩૦ (૧૦-૧૦-૧૯૩૦) જન્મ સ્થ:- અમદાવાદ શૈક્ષણીક કારકીર્દી અમદાવાદઃ- પ્રાથમિકઃ- નાનાભાઈ રાજારામ મ્યુ શાળા ખાડીઆ નંબર ૭ માધ્યમિકઃ- સીટી હાઈસ્કૂલ ખીજડાની પોળ. કૉલેજઃ- એમ જી સાયન્સ ઈન્સ્ટીટ્યુટ કાર્ય ક્ષેત્ર વલસાડ:-૨૦-૦૭-૧૯૫૬ થી ૧૦-૦૪-૧૯૮૮ ' (૩૨ વર્ષ) ધી અતુલ પ્રોડટ્સ લિમિટેડ 'પ્રોડક્ષન કેમીસ્ટ, સીની. એક્ઝીક્યુટીવ , આસી સેફ્ટી ઑફીસર' તરીકે નિવૃત્ત.(૧૯૮૮) ઈતર પ્રવૃતિ:-સર્વિસ દરમ્યાન સંસ્થાની સાંકૃતિક,સામાજીક સંસ્થાઓ 'ઉદય ' ઉત્કર્ષ ' 'વિજ્ઞાન મંડળ ' 'નૂતન કન્ઝ્યુમર્સ કૉ-ઑપરેટીવ સોસાયટી ' વગેરેમાં માનદ મંત્રી તરીકે સેવા. હાલ નિવૃતઃ છેલ્લા દસ વર્ષથી (૨૦૦૯) પુત્ર /પુત્રીના પરિવાર સાથે.અમેરિકામાં વસવાટ.જીવન સંધ્યાએ જીવન સરિતાના વહેતા નિર્મળ શાંત સલીલમાં અતીતના વિતેલા વમળો નિરખી રહ્યો છું. “ઘર, ગામ કે વતનથી છૂટો નથી પડ્યો હું જીવું છું વિદેશમાં,” અમેરિકા આવવાનું પ્રયોજનઃ વાર્ધક્ય ની એકલતા મીટાવવા અને કૌટુંબીક હુંફ જાળવવા. સાહિત્યિક પ્રવૃતિઃ સાહિત્ય લેખનની દ્રષ્ટિએ ઉગતો અને ઉંમરની દ્રષ્ટિએ (૮૯) આથમતો ગુજરાતી સાહિત્યનો વાચક અને ચાહક છું અમેરિકાના 'ગુજરાત દર્પણ' ' ગુજરાત ટાઈમ્સ '' અને ભારતના અમદાવાદ ખાતેના "અખંડ આનંદ " જેવા સાપ્તાહિક અને માસિકોમાં તથા ગુજરાતી વેબસાઈટ > www.WebGurjari.in> તથા >www.pratilipi.com< ' સંકેત 'માં યથાવકાશે નિજાનંદે લખતો રહું છું. હું સીધ્ધ હસ્ત કે ઘડાએલ લેખક નથી .ઉરમાં ઉમંગ સાથે ઊર્મિ જાગૃત થતાં લેખન પ્રવૃતી કરૂં છું. ઉપર જણાવ્યું તેમ મારી સફળતા હું મારી હસ્તરેખામાં લઈને નથી આવ્યો.મારી સફળતા હું મારી હસ્તરેખામાં લઈને નથી આવ્યો. સ્વપ્ન તો હતું ૧૯૫૮નું , સ્વપ્નને ફળીભૂત થતાં કેટલા વર્ષોનાં નીર વહિ ગયાં.આજથી દસ વર્ષ (૨૦૦૯) ઉપર અમેરિકાની ભૂમિનો સાદ સાંભળી, આવવાનું સૌભાગ્ય પ્રાપ્ત થયું. આવ્યા તો ખરા પણ હવે કરવું શું? ડ્રાઈવીંગ આવડૅ નહિ અને વયસ્ક માણસને નોકરી કોઈ આપે નહિ. "અભી તો મય જવાન હું" તબસ્સુમનો પ્રોગામનાં ગીતો સાંભળી સાંભળીને આખરે કંટાળ્યા. દિકરીએ કોમ્પ્યુટર આપ્યું અને ટપ ટપ કરતાં લખવાનું ચાલુ કર્યું. ગુજરાત દર્પણ હાથમાં આવ્યું, ડો. હઝારી સાહેબનું નામ વાંચ્યું, અતુલનો પરિચય તો હતો જ, મળીને વાતચીત કરી લખવાનો શૉખ જણાવ્યો શ્રી હર્નિશભાઈ જાનીનો પરિચય કરાવી પ્રોત્સાહિત કર્યો. વેબ ગુજરાતીમાં માનનીય શ્રી વલીભાઈ મુસા અને દિપકભાઈ ધોળકિયાનો પરિચય થતાં લેખન પ્રવૃતિ શરૂ થઈ, તેના પરિપાક રૂપે આજે આપ સૌની સમક્ષ ઉપસ્થિત થવાની તક મળી. આપ સૌની આજની આપણી મુલાકાત આનંદમય હો . Read less

Share with friends