त्या गर्द हिरव्या रानी राघू वदला तिच्या कानी राणी गाऊ प्रित गाणी मैना मिटली पानोपानी

जन्मापासून मृत्यूपर्यंत जिवन एक भटकंती आहे

दररोजच्या कोवळ्या ऊन्हा बरोबर सुप्रभात म्हणावे आणि आल्या दिवसाला हसत सामोरे जावे

आई तू असतेस तोपर्यंत नसते तुझी जाणीव पण एकदा तू गेल्यावर फाटते आभाळ भासते तुझी उणीव

माणसाने कसं पृथ्वीसारखे विशाल असाव ,सर्वसमावेशक आणि सतत देत राहणार

दुसऱ्याला अपशकुन करण्यास कापून घ्यावे आपले नाक घराचा कंटाळा आला म्हणून व्हावे गोसावी अंगाला फासून राख

दयाळू भाव फक्त चेहऱ्यावर नसावेत ते अंतकरणापासून असावेत आणि दिखावा बंद करता मदतही करावी

दयाळू भाव फक्त चेहऱ्यावर नसावेत ते अंतकरणापासून असावेत आणि दिखावा बंद करता मदतही करावी

दयाळू भाव फक्त चेहऱ्यावर नसावेत ते अंतकरणापासून असावेत आणि दिखावा बंद करता मदतही करावी