ଏ ଯାବତ୍ କିଛି ଦେଇଛ ବୋଲି ଆମେ କୃତଜ୍ଞ । ଦେଇ ନଥିଲେ ବୋଧେ ଈଶ୍ୱର ହୋଇ ରହି ନଥାନ୍ତ , ଏବଂ ତମ ଜାଗାରେ ଆମର ନିଜର ଛବିଟିକୁ କେବେଠାରୁ ଟାଙ୍ଗି ସାରନ୍ତୁଣି !

ଏ ଜୀବନ ଟିକକ ..... ବୁଝି ହୁଏନା କି ବୁଝେଇ ହୁଏନା। କିନ୍ତୁ ଜୀଇଁବାକୁ ହୁଏ।

ଯେତେବେଳେ ଜୀବନ ଫାଟିଯାଏ ହରାଇଜେନଟାଲୀ, ଯୋଡିବାର ଆଶା ଆସେ ଭରଟିକାଲୀ। ଯେହେତୁ, ଜୀବନ ଓ ଆଶା ରହିଥାନ୍ତି ପ୍ରପେଣ୍ଡିକୁଲାରଲୀ।

ଦିନେ ଏମିତି ହବ - ଏବେ ଏହା ହେଉଛି - ଜୀବନ ଏହି ଦୁଇ ସ୍ୱପ୍ନ ମଝିରେ, ଏକ ହଜିଯିବାକୁ ଥିବା ପାଦ ଚିହ୍ନ।