ବୟସର କୃଷ୍ଣ ଚୁଡା ! ସତରେ ତୁମ ରଙ୍ଗ ବିଲକୁଲ ମନ୍ଦ ନୁହେଁ ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି ତ ଚିହ୍ନିଲି ମୁଖ ଆଉ ମୁଖା ତୁମରି ପାଇଁ ତ ଏ ଜୀବନ ଏତେ ଲୋଭନୀୟ।
ଭୋଗ କମାଇ, ଯୋଗ ବଢାଇ ରୋଗକୁ ଦିଅ ଦୁରେଇ, ଶ୍ରମ କାତର ନ ହୋଇ, ଆହାରବିହାର ନିଦ୍ରାରେ ଅଙ୍କୁଶ ଲଗାଇ, ଦେହ,ମନ, ମସ୍ତିଷ୍କ,ସମାଜ,ସୁସ୍ଥ ହୋଇବ ଯାଇ।
ନ ଯାଆ କୂଟିଳ ଲୋକର ପାଶ, ନାହିଁରେ ତାଙ୍କୁ ଆଦୋୖ ବିଶ୍ୱାସ, ମୁଖରେ ଅମୃତ ଭିତରେ ବିଷ, କୌଶଳେ ପକାଇ ଦିଅନ୍ତି ଫାଶ, ବେଳକାଳ ଉଣ୍ଡି କରନ୍ତି ସର୍ବନାଶ ଦୋ ମୁହାଁ ଜୀଵ ନୀତି ଓ ବେଶ।
ନ ଯାଆ କୂଟିଳ ଲୋକର ପାଶ, ନାହିଁରେ ତାଙ୍କୁ ଆଦୋୖ ବିଶ୍ୱାସ, ମୁଖରେ ଅମୃତ ଭିତରେ ବିଷ, କୌଶଳେ ପକାଇ ଦିଅନ୍ତି ଫାଶ, ବେଳକାଳ ଉଣ୍ଡି କରନ୍ତି ସର୍ବନାଶ ଦୋ ମୁହାଁ ଜୀଵ ନୀତି ଓ ବେଶ।
ନ ଯାଆ କୂଟିଳ ଲୋକର ପାଶ, ନାହିଁରେ ତାଙ୍କୁ ଆଦୋୖ ବିଶ୍ୱାସ, ମୁଖରେ ଅମୃତ ଭିତରେ ବିଷ, କୌଶଳେ ପକାଇ ଦିଅନ୍ତି ଫାଶ, ବେଳକାଳ ଉଣ୍ଡି କରନ୍ତି ସର୍ବନାଶ ଦୋ ମୁହାଁ ଜୀଵ ନୀତି ଓ ବେଶ।
ଏ ସାରା ଦୁନିଆଁ, ପାଗଳେ ଭରା; ଧନ,ମାନ, ଭକ୍ତି,ଯୋଗ,ପ୍ରେମରେ ପରା! ସଂସାର ମୋହରେ କିଏ ପାଗଳ , ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପଦବୀ ପାଇଁ କି ଗୋଳ, ପାଗଳାମିରେ ଫସେଇ ସଭିଙ୍କୁ ଅଦ୍ଭୁତ ରଚେ ମାୟାମୋହର ଖେଳ।
ମନ ମାନଚିତ୍ର ଆଙ୍କିବା କାହାର ଜମାରୁ ସହଜ ନୁହେଁ; ଶ୍ବାପଦସଂକୁଳ ଅତିହିଁ ନିଘଞ୍ଚ ନନ୍ଦନକାନନ ଟିଏ, ଏମିତିରେ ସେତ କୁହୁକର ଦ୍ବୀପ ତାକୁ ପଢିବା ମୁସ୍କିଲ ହାୟ।