ଶୀତର ଜାଡରେ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଥରୁଛି ଯୌବନ ହସୁଛି ଗର୍ବେ ସବୁ ପରା ଏକା ବାଟର ବାଟୋଇ ଗର୍ବ ନ ରହିବ କେବେ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ତ ଅଚିହ୍ନା ହିଁ ଥାଆନ୍ତି ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ। କିନ୍ତୁ ଏଇଟା ବୋଧେ ଅତୀତର ପ୍ରଭାବ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଆଜିବି , କାହା ଉପରେ ଭରସା କରିବାକୁ ଏ ମନ ଭାରି ଡ଼ରେ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ତ ଅଚିହ୍ନା ହିଁ ଥାଆନ୍ତି ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ। କିନ୍ତୁ ଏଇଟା ବୋଧେ ଅତୀତର ପ୍ରଭାବ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଆଜିବି , କାହା ଉପରେ ଭରସା କରିବାକୁ ଏ ମନ ଭାରି ଡ଼ରେ।

ଏ ରୂପ ଯୌବନ ଅଟେ ଦୁଇ ଦିନ ନୁହେଁ ଚିରକାଳ ସ୍ଥାୟୀ ସଂସାରେ ଅମର ଲଭିବୁ ଯେବେତୁ ସୁକର୍ମ କରିଯା ତୁହି ।

ମାଟିର ଚାଦର ଘୋଡି ହୋଇ ଯେବେ ଶୋଇଯିବି ଦିନେ ମୁହିଁ ଆପଣା ଲୋକ ହିଁ ଭୁଲିଯିବେ ଏଠି ଆଖି ଲୁହ ପୋଛିଦେେଇ ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାତିରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ନିଃଶ୍ବାସ ତ୍ୟାଗ କରେ .. କେବଳ ଜହ୍ନ କୁ ଜୀବନ୍ୟାସ ଦେବା ପାଇଁ,ଜହ୍ନର ନିଃଶ୍ବାସ ପାଇଁ ।

ନାହିଁ ଆଉ ପ୍ରେମଭରା ଶବ୍ଦର ସମ୍ଭାର, ନାହିଁ ଆଉ ସେ ଉତ୍କଣ୍ଠା ଚିଠି ଆସିବାର ଆଧୁନିକ ଯନ୍ତ୍ର ଯୁଗେ,ସବୁ ଯନ୍ତ୍ର ପାଲଟିଛି, ଭଗ୍ନ ସ୍ତୁପ ସମ ଚିଠି ପ୍ରଳାପ କରୁଛି। Charubala Padhi ✍️