ପ୍ରେମ...ଏକ ଅସରନ୍ତି କାହାଣୀ।ପ୍ରେମକୁ ଯେତେ ପଢ଼ିଲେ ବି ତାହା ସରେନି। ବନମାଳୀ ପଟ୍ଟନାୟକ

ପ୍ରେମର ପାହାଚେ ଯେବେ ପ୍ରାରମ୍ଭେ ଥାପିଲି ପାଦ, ଅନୁତାପେ ସିନା ଜଳେ ତଥାପି ଲାଗେ ଆନନ୍ଦ ।

କେଉଁ ବିଧାତା ହେ ଗଢ଼ିଛି ତୁମକୁ କେଉଁ ରଙ୍ଗ ତୁଳି ଧରି । ଲାଗୁଛି ଯେ ମୋତେ ତୁମକୁ ଦେଖିଲେ କରିଛ ମୋ ମନ ଚୋରି ।। -ବନମାଳୀ-

ଶରୀରର ଏଇ ଶୂନ୍ୟତା ଭିତରେ ଯେବେ ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ ହୁଏ । କାନ ଡେରି ଥରେ ଶୁଣ ଏ ସ୍ପନ୍ଦନ ତୁମ ନାମ ଗାଉଥାଏ ।। -ବନମାଳୀ-

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସାତ ରଙ୍ଗକୁ ଚୋରେଇ ନାଇଛ ତୁମ ଶରୀରେ । ରାତି ସରିଯାଏ ସ୍ୱପ୍ନ ସରେନାହିଁ ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ ।। -ବନମାଳୀ-

ଜୀବନର ଅଙ୍କାବଙ୍କା ରାସ୍ତାରେ, ଏକୁଟିଆ ବାଟୋଇ । ସରିଆସିଲାଣି ବୟସ ଖେଳ, କେହିଜଣେ ସାହା ନାହିଁ ।।