సొంత ఊరికి..
సొంత ఊరికి..
ఇంకాసేపు ఉంటే బస్సు దిగుతాను. చాలా రోజులైంది ఈ దారిలో ప్రయాణం.
కంప చెట్లతో నిండి ఉండే ప్రాంతం ఏదీ కనిపించలేదు. ఎక్కడ చూసినా రోడ్లు, భవనాలు ఇంకా ఏవో దుకాణాలు.
బస్టాండ్ నుండి మూడు అడుగులు పక్కకు వేసి కుడి వైపుకు తిరిగాను. ఇక్కడో సందుండాలి. ఏమైంది.. ఏదో బిర్యానీ సెంటర్ అదే చోటులో కనిపించింది.
అక్కడ వివరాలు అడిగి మాష్టారు గారింటికి వెళ్ళాను. నా పెళ్లి శుభలేఖ ఇచ్చి ఆయన్ను ఆహ్వానించాను.
మాటల మధ్యలో ఊరి ప్రస్తావన వచ్చేటప్పటికి, చాలా డెవలప్ అయిపోయింది మాష్టారు గారూ అన్నాను.
ఆయన నవ్వుతూ అభివృద్ధి అంటే పల్లె పట్నంలా అయిపోవడం ఒకటే కాదు. సౌకర్యాలు, విలాసాలతో పాటు ఉనికిని రక్షించుకోవడం అన్నాడు.
నాకర్థం కాలేదు అన్నాను. ఆయన నవ్వారు. నేనక్కడినుంచి సెలవు తీసుకున్నాను.