మట్టి మనిషి

మట్టినే నేను!మట్టి మనిషిని!

నీవు నీ పాదంతో తొక్కిన ప్రతిసారి

మరణాన్ని గెలిచిన విత్తుని!

పచ్చని పొలాన్ని! 

మట్టినే నేను! మట్టి మనిషిని!

నా ఉనికినే ప్రశ్నించిన ప్రతిసారి

ఉక్కు సంకెళ్ళు తెంచిన గళాన్ని!

మట్టినే నేను! మట్టి మనిషిని!

దమనకాండకు తెరతీసిన 

ప్రతిసారి రగిలి దహించే కార్చిచ్చుని!

మట్టినే నేను! మట్టి మనిషిని!

నిరంకుశత్వంతో 

కూకటివేళ్ళతో సహా

పెల్లగించాలని చూసిన ప్రతిసారి 

పునర్జన్ననెత్తే పిడికిలిని!

మట్టినే నేను! మట్టి మనిషిని!

ఆర్తిగా అర్థించిన ప్రతిసారీ

ఆకలి కేకను హత్తుకొనే 

పిడికెడు గింజెల అక్షయపాత్రని!

మట్టినే నేను! మట్టి మనిషిని!

మానవత్వం లేని బీడుల్లో

అడుగులు అలసి

డొక్కలు ఎండిన ప్రతి సారీ

ఆకాశమై జారే

చెమట చుక్కల సంద్రాన్ని!

మట్టినే నేను! మట్టి మనిషిని!

ముక్కలుగా తెగిపడిన 

విశాల విశ్వం కోసం

ఉదయ క్రాంతి గీతమాలపించే 

వసంత రాగాన్ని! 

సుమన ప్రణవ్