మోము చిన్నబోయినది

అంత వింత మాటలాడ

సఖుని కోపము జూచి

సరసములాడు వేళ

ఆమె రవ్వంత నవ్వినది

అలుగుటకు ఆది అయిన 

అతని కన్నులు జూచి

మురిపాల ప్రేమను రంగరించ

మురళిని పక్కన పెట్టి

నెమలి పింఛమును నిమిరినది

వెన్న దొంగతనము మానమని

చిన్ననాటి అలవాటును దెప్పిన సఖిని జూచి

కృష్ణుని మోము చిన్నబోయినది

అలక తీర్చగ 

అతని మెప్పింప

అత్తను అడిగి వెన్న తినిపించ

వేగము తరలె

భామామణి వేళ మరిచి

ఆనక ఆతడు నవ్వుకొన 

ఆగి మరల మరల జూచినది మైమరిచి

సఖుని మోహన రూపమును