ଅବୋଲକରା କାହାଣୀ - ୯

ଅଦ୍ଭୁତ ମଣିଚୁଳ କଥା - ୨

ଏଥୁ ଅନ୍ତେ ରାଜା ପୁଅ ଆଉ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ରାତି ପାହି ଯିବାରୁ ଗଛରୁ ଓହ୍ଲାଇଲେ । ଘୋଡା ଦୁଇଟିକୁ ତ ନାଗ ଗିଳି ଦେଲା । ଏବେ ସେମାନେ ଚାଲି ଚାଲି କିଛି ଦୂର ଚାଲି ଯାଆନ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଆଶ୍ରମ ଦେଖିଲେ । ସେମାନେ ଆଶ୍ରମ ମଧ୍ୟକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ ଜଶେ ଋଷି ଧ୍ୟାନରେ ବସି ଛନ୍ତି । ଋଷିଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ଭଗ୍ନ ନକରି ପ୍ରଥମେ ସେମାନେ ଋଷିଙ୍କୁ ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପ୍ରଣିପାତ କଲେ ।

ଋଷିଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ଭଗ୍ନ ହୁଅନ୍ତେ ସେମାନଙ୍କ ଘୋଡା ଦୁଇଟିକୁ ସେ ନାଗ କିପରି ଉଦରସ୍ଥ କଲା ତାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କଲେ ।

ଋଷି ରାଜା ପୁଅ ଓ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ଠାରୁ ନାଗ ଓ ଘୋଡା ଦୁଇଟିକୁ ଗିଳି ଦେବା ଜାଣି ହସି ହସି କହିଲେ – ସେଇଟା ନାଗ ନୁହଁ କୁମର । ସେ ହେଉଛି ନାଗ ରୂପି ଏକ ଗନ୍ଧର୍ବ । ତାକୁ ଅଭିଶାପ ହୋଇ ଥିବାରୁ ସେ ନାଗ ହୋଇଛି । ସେ କେବଳ ତୁମର ଘୋଡା ନୁହଁ ଏହା ମଧ୍ୟରେ ସେ ଏକ ରାଜ୍ୟକୁ ଗ୍ରାସ କରି ସାରିଲାଣି । ଆଉ ମଧ୍ୟ ଗ୍ରାସ କରିଥିବା ରାଜ୍ୟର ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଦୀ କରି ନିଜ ପାଖରେ ରଖିଛି ।

ଋଷିଙ୍କ ଠାରୁ ଏ କଥା ଶୁଣି ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ପଚାରିଲେ ସେ ତ ରାଜ୍ୟ ସାରାର ପଶୁ ପକ୍ଷୀ, ମନୁଷ୍ୟ ମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରାସ କଲା । ତେବେ ରାଜ କନ୍ୟାଙ୍କୁ ଗ୍ରାସ ନକରି ବନ୍ଦୀ କରି ରଖିଛି କାହିଁକି?

ଋଷି କହିଲେ – ସେହି କଥା ଜାଣିବ ଯେବେ ତାହା ହେଲେ ଶୁଣ, ମୁଁ ତୁମକୁ ସେହି କଥା କହୁଛି । ଋଷି କହିଲେ ଏହା ଏ ସମୟର କଥା ନୁହେଁ । ପ୍ରାଚୀନ ଯୁଗରେ ମଣିଚୁଳ ନାମରେ ଜଣେ ଗନ୍ଧର୍ବ ଥିଲେ । ସେ ଗନ୍ଧର୍ବ ମଣିଚୁଳର ମାତାଙ୍କ ସହିତ ସମ୍ଭୋଗ କ୍ରୀଡାରେ ରତ ଥିବା ଅବସ୍ଥାକୁ ଦିନେ ସ୍ଥାନୀୟ ଦେବତା ମାନେ ଦେଖି ପକାଇ ତାକୁ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ ଏପରି ଅଭିଶାପ ଦେଲେ ଯେ ସେହି ଅଭିଶାପ ପାଇ ଗନ୍ଧର୍ବ ମଣିଚୁଳ ଭାବରେ ପରିଚିତ ହେଲା । ଗନ୍ଧର୍ବ ଯେତେବେଳେ ମଣିଚୁଳ ହେଲା ତା’ର ରାଗ ବଢିଲା । ତେଣୁ ସେ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ ଏ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ଗଣ୍ଡ ମଧ୍ୟରେ ବାସ କରୁଛି ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କହିଲା ତା’ପରେ ରାଜ କନ୍ୟା?

ଋଷି କହିଲେ – ଗନ୍ଧର୍ବ ସିନା ସର୍ପ ହୋଇ ଗଲା, ହେଲେ ସେ ମନୁଷ୍ୟ ମାନଙ୍କର ସମସ୍ତ କଥା ବୁଝି ପାରୁ ଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ଜାଣିଲା କନ୍ୟାଟି ତା’ର ଔରଷ ଜାତ ସନ୍ତାନ ନିଜେ ପିତା ହୋଇ ନିଜର ସନ୍ତାନକୁ ଗିଳନ୍ତାବା କିପରି? ସେଇଥି ଲାଗି ତାକୁ ମାରିଲା ନାହିଁ କି ଗିଳିଲା ନାହିଁ ମଧ୍ୟ । ତାକୁ ନେଇ ନିଜ ପାଖରେ ରଖିଲା । ଯେତେ ଦିନ ହେଲା ଏହି କନ୍ୟାଟି ମଣିଚୁଳ ପାଖରେ ଅଛି ସେତେଦିନ ଯାଏଁ କନ୍ୟାର ମଧ୍ୟ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ହେବ ନାହିଁ ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କହିଲା – ତାହା ହେଲେ ସେହି କନ୍ୟାଟି କ’ଣ ମଣିଚୁଳ ପାଖରେ ସର୍ବଦା ରହିଥିବ? ସେ କ’ଣ ଆଉ କେବେ ମନୁଷ୍ୟ ସମାଜକୁ ଆସିବ ନାହିଁ । ତା’ର ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ପାଇବା କ’ଣ ବୃଥାରେ ଯିବ?

ଋଷି କହିଲେ – ତୁମ ମନରେ ଯେବେ ସେହି କନ୍ୟାଟି ଲାଗି ଦୟା ହେଉଛି, ତେବେ ତାକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବାକୁ ହେଲେ ଆଗ ମଣିଚୁଳକୁ ହତ୍ୟା କରିବାକୁ ହେବ । ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କହିଲା ମଣିଚୁଳକୁ ହତ୍ୟା କରି ଦେଲେ କନ୍ୟା ଲାଗି କି ଲାଭ ହେବ କହିଲେ ।

ଋଷି କହିଲେ – ତୁମେ ଯେବେ ସେହି ରାଜ କନ୍ୟାଟିକୁ ମଣିଚୁଳ ନିକଟରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତାହା ହେଲେ ତୁମେ ଗଭୀର ଗଣ୍ଡ ମଧ୍ୟକୁ ଯିବ କିପରି । କାରଣ ସେହି ମଣିଚୁଳକୁ ହତ୍ୟା କଲେ ମଣିଚୁଳ ମସ୍ତକରେ ଥିବା ମଣିଟି ତୁମକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ । ସେହି ମଣିକୁ ଧରି ଗଭୀର ଗଣ୍ଡରେ ପ୍ରବେଶ କଲେ ଗଣ୍ଡରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ଜଳ ଦୁଇ ଭାଗ ହୋଇ ଯିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ସହଜରେ ଗଣ୍ଡ ମଧ୍ୟକୁ ଯାଇ ସେ ରାଜ କନ୍ୟାକୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ପାରିବ ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କହିଲା – ତାହା ହେଲେ ତ ମଣିଚୁଳକୁ ହତ୍ୟା କରିବା ସହଜ ହେବ ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ଋଷି କହିଲେ – ମଣିଚୁଳକୁ ମାରିବା ଏତେ ସହଜ ନୁହେଁ । ମଣିଚୁଳକୁ ମାରିବାକୁ ହେଲେ ବନଦେବୀଙ୍କୁ ପୂଜା କରି ଦେବୀଙ୍କ ଠାରୁ ଖଡ୍ଗ ଆଣିବାକୁ ହେବ ।

ଏହା ପରେ ଋଷି ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅକୁ ମନ୍ତ୍ରଟି ବତାଇ ଦେଲେ । ଦୁଇ ବନ୍ଧୁ ମନ୍ତ୍ର ଜାଣି ବନସ୍ତକୁ ଗଲେ । ବନସ୍ତ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ ଦେଖି ଶିଳା ଗୋଟିକୁ ବନ ଦେବୀ ଭାବରେ ସ୍ଥାପନ କରି ସେହି ମନ୍ତ୍ରରେ ପୂଜା ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଲେ ।

ଏହି ପରି ଭାବରେ ପୂଜା କରୁ କରୁ ତିନି ଗୋଟି ଦିବସ ଅତିବାହିତ ହେଲା । ତିନି ଦିନ ପରେ ଦେବୀ ଏକ କୁମାରୀ ରୂପରେ ସାକ୍ଷାତ ଦେଇ କହିଲେ ବତ୍ସ! ତୁମର ପୂଜାରେ ମୁଁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଛି । ମୁଁ ତୁମକୁ ଏହି ଖଡ୍ଗ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି, ଏହି ଖଡ୍ଗ ଦ୍ୱାରା ତୁମର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧି ହେବ । ହେଲେ ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା ମନେ ରଖି ଥିବ । ଜଳ ମଧ୍ୟରେ ତୁମେ ଦୁହେଁ ଯେତେବେଳେ ବିଜୟ ଲାଭ କରିବ ସେତେବେଳେ ସେହି କନ୍ୟା ଯାହାଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ ଦେଖିବ ତାକୁ ହିଁ ବିଭା ହେବ । ଦେଖ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କନ୍ୟାତ ତୁମକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଆଗ ଦେଖିବ । ତୁମକୁ ସେହି କନ୍ୟା ଯେତେବେଳେ ବିବାହ କରିବ, ରାଜା ପୁଅ ଅଯଥାରେ ତୁମକୁ ସନ୍ଦେହ କରି ତୁମର ବିଦ୍ରୋହୀ ହେବ ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ମାଆଙ୍କ ଆଗରେ ହସ୍ତ ଯୋଡି ବିନତୀ ହୋଇ ପଚାରିଲା ତାହା ହେଲେ ଏଥିରେ ମୁଁ କି ଉପାୟ କରିବି ମାଆ ।

ବନ ଦୁର୍ଗା କହିଲେ – କପାଳ ଲିଖନ କେ କରିବ ଆନ । ଜନ୍ମ କାଳରେ ବିଧାତା ତୁମ କପାଳରେ ଯାହା ଯାହା ଲେଖି ଦେଇ ଛନ୍ତି ତାହାହିଁ ତ ତୁମକୁ ଭୋଗ କରିବାକୁ ହେବ । ସେହି ରାଜ କନ୍ୟା ବିବାହ କରି ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ସଂସାରରେ ରହିବ । ତା’ର କନ୍ୟା ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ହେବା ପରେ ରାଜା ତାକୁ ଅବିଶ୍ୱାସ କରି ମାରି ଦେବେ । ସେତେବେଳେ ସେହି ଅବସ୍ଥାକୁ ଦେଖି ତୁମେ ପାଷାଣର ମୂର୍ତ୍ତି ହୋଇ ଯିବ ।

ଏ କଥା ଶୁଣି ରାଜା ପୁଅ କାନ୍ଦି ପକାଇ ମା’ବନଦୁର୍ଗାଙ୍କ ଆଗରେ ବିନତୀ ହୋଇ କହିଲେ ଏପରି ଦଣ୍ଡ ମୋତେ ଦିଅ ନାହିଁ ମାଆ । ଦେବୀ କହିଲେ – ଯାହା ବିଧାତାଙ୍କର ବିଧାନ ମୁଁ ତ ତୁମକୁ ସେହି କଥା ହିଁ କହୁଛି । ରାଜ କନ୍ୟା ଠାରୁ ଯେଉଁ କନ୍ୟା ହେବ ସେ ଯେଉଁ ଦିନ ଷୋଡଶୀ ସୁନ୍ଦରୀ ହେବ ସେତେବେଳେ ସେହି କନ୍ୟା ଉଲଗ୍ନ ହୋଇ ପାଷାଣ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କଲେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ପୁଣି ନିଜର ପୂର୍ବ ରୂପକୁ ଫେରି ପାଇବ । ଆଉ ମଧ୍ୟ ସେହି କନ୍ୟା ତାକୁ ବିବାହ କରି ରାଜ୍ୟ ଭୋଗ କରିବ । ଏହା ପରେ ରାଜ ପୁତ୍ର ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ଦେହ ତ୍ୟାଗ କରି ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବ ।

ଏପରି ସମସ୍ତ କଥା ବୁଝାଇ ଦେଇ ମା’ ବନ ଦୁର୍ଗା ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହୋଇ ଗଲେ । ଏଥୁ ଅନ୍ତେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ପାତାଳରେ ପ୍ରବେଶ କରି ରାଜ କୁମାରୀ ମଣି ରତ୍ନାଙ୍କୁ ସମସ୍ତ କଥା ବୁଝାଇ ଦେଇ ରାଜା ପୁଅ ସହିତ ରାଜ କୁମାରୀ ମଣି ରତ୍ନାର ବିବାହ କରାଇ ଦେଲା ।

ରାଜା ପୁଅ ବିଭା ହୋଇ ଯିବାର ବର୍ଷଟିଏ ବିତିଲା । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ମା’ ବନ ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ସମସ୍ତ କଥା ଫଳିଲା । ରାଜ କନ୍ୟାଙ୍କର କନ୍ୟାଟିଏ ଜନ୍ମ ହେବା ପରେ ରାଜ କୁମାରୀ ମଣି ରତ୍ନାକୁ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ଭଲ ପାଉଥିବା ଜାଣି ସତକୁ ସତ ନିଜର ତରବାରୀ ସାହାଯ୍ୟରେ ରାଜ କନ୍ୟା ମଣି ରତ୍ନାକୁ ହତ୍ୟା କରି ଦେଲା । ମଣି ରତ୍ନା ଯେମିତି ମରି ଗଲା ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ବେଳେ ପୂର୍ବ କଥା ମନେ ପକାଇବାରୁ ସେ ମଧ୍ୟ ପାଷାଣ ହୋଇ ଗଲା ।

ରାଜ ପୁତ୍ର ଏଥର ଦୁଃଖରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡିଲେ । ଦୁହିଁଙ୍କୁ ନେଇ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ସାମାଧି ଦେଇ ତା’ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ କଲେ । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ତାଙ୍କର କନ୍ୟା ଷୋଡଶୀ କୁମାରୀ ହୋଇ ସୁନ୍ଦରୀ ଦେଖା ଗଲା । ରାଜ ପୁତ୍ର କନ୍ୟାର ଉପଯୁକ୍ତ ହେବା ଜାଣି ଘଟିଥିବା ସମସ୍ତ ଅତୀତ କଥାକୁ କନ୍ୟାକୁ ଜଣାଇ ଦେଲେ ।

ଦିନେ କନ୍ୟା ନିଜର ଲାଜକୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ଉଲଗ୍ନ ହୋଇ ମୂର୍ତ୍ତିଟିକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରନ୍ତେ ସେହି ମୂର୍ତ୍ତି ଜୀବନ୍ତ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ହୋଇ ଆବିର୍ଭାବ ହେଲା । ଏ କଥା ଜାଣି ସମସ୍ତେ କନ୍ୟାକୁ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ କରି ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ସାଥିରେ ବିବାହ କରାଇ ଦେଲେ ।

ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ଜାଣ ରାଜ କନ୍ୟାର ମୂର୍ତ୍ତି ଗୋଟିଏ ସେହି ସମାଧି ପୀଠ ଉପରେ ରହିଲା – ଏହା ପରେ ସେହି ପଥର ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ଦେବୀ ଭାବରେ ସମସ୍ତେ ମାନିଲେ ଓ ତାଙ୍କୁ ପୂଜା ମଧ୍ୟ କଲେ ।

ଶୁଣିଲୁ ବୁଝିଲୁରେ ବୋଲକରା

ଆଉକି କହିବା ଗୁଣ

ଉଠ ବୋଲକରା ବସ ବୋଲକରା

ଆଣତୁ ଭାତ ତିଅଣ

ଖାଇବା ଶୋଇବା ପୁଣିତ ଉଠିବା

ରାତି ପାହି ହେଲେ ଖରା

ପୁଣି କେତେ ପଥ ଯିବାଆରେ ବାପ

ତୀର୍ଥ ସରି ନାହିଁ ପରା ।