ସମୟର ଖେଳନା
ସମୟର ଖେଳନା
ସମୟ ବିଦ୍ରୂପ କରୁଥିଲା ।
ବାରଣ୍ଡା ଗ୍ରୀଲ୍ ପାଖରୁ ପଛକୁ ଫେରିଲା ସେ । ସମୟକୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ସାହସ ଜୁଟାଇ
ପାରିନଥିଲା ।
- " ବାପା ! ଆଜି ଯେମିତି ହେଲେ ମୋ ପାଇଁ ଖେଳନା ଆଣିଦବ । " ଝିଅ କହିଲା ।
ହଠାତ୍ ବାପାର ମନରେ ଖୁସିର କ୍ଷୀଣ ରେଖାଟିଏ ଝଲସି ଉଠିଲା । - " ବଜାର ବନ୍ଦ । ଦୋକାନ ବନ୍ଦ । କେଉଁଠୁ ତୋ ପାଇଁ ଖେଳନା ଆଣିବି ? " ସେ କହିଲା ।
- " ସବୁବେଳେ ତ ତୁମେ ସେଇକଥା କହୁଛ । " ଝିଅ ବିରକ୍ତିରେ କହିଲା । ସୁଁ ସୁଁ ହୋଇ କାନ୍ଦିଲା ।
ଝିଅକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଦେଖେଇ ଦେବାକୁ ଇଚ୍ଛା କଲା ବାପା । ଲକ୍ ଡାଉନ୍ । ଝିଅ ଆଡୁ ମୁହଁ ଫେରାଇ ସେ ପଛକୁ ବୁଲି ଚାହିଁଲା ।
ସମୟ ବିଦ୍ରୂପ କରୁଥିଲା ।
ସେ ପୁଣି ବୁଲିପଡି ଝିଅର ମୁହଁକୁ ଚାହିଁଲା । ଝିଅର ଆଖିରେ ତା'ର କଥା ସବୁ ମିଛ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ସାରିଥିଲା ।
ଏବେ ତା'ର ମୁହଁରେ ଛଳଛଳ ନିରବତା ହିଁ ଥିଲା ।
- " ମୋର ଆଜି ଖେଳନା ଦରକାର । " ଝିଅ ପୁଣି କହିଲା । ବ୍ୟସ୍ତ ସ୍ୱରରେ ।
- " ବାହାରେ ବାୟା ବୁଲୁଛି । ଛୋଟ ବଡ,ଧନୀ ଗରିବ, ଜାତି ଅଜାତି - କିଛି ମାନୁନି ସେ । କ'ଣ କରିବି ତୁ କହ ? " ସେ କହିଲା । ବୁଝାଇବା ଭଙ୍ଗୀରେ ।
- " କ'ଣ ସେ ବାୟାର ନାଁ ? " ସାମାନ୍ୟ ରାଗିଯାଇ ପଚାରିଲା ଝିଅ ।
- " କରୋନା । " ବାପା ଉତ୍ତର ଦେଲା ।
- " ମିଛ କହୁଛ ତୁମେ । ଏ ପୁଣି ନୂଆ ବାୟା ଆସିଲା କୁଆଡୁ ?ତୁମେ ତ ମୋତେ କକ ବାୟା, ନାନା ବାୟା, କୋକୁଆ ବାୟା କଥା କୁହ । ଏ ସବୁ ତୁମର ମୋତେ ଖେଳନା ନ ଦେବାର ଫନ୍ଦି ଫିକର । ମୁଁ ଜାଣେ । " ଝିଅ ରୋକଠୋକ ଶୁଣେଇ ଦେଲା ।
ବାପାର ଅକଲ ଗୁଡୁମ୍ । ଅସହାୟତା ଝୁଣି ଖାଇଲା । ଝିଅ ଆଡୁ ମୁହଁ ଫେରାଇ ସେ ପଛକୁ ବୁଲି ଚାହିଁଲା ପୁଣି ।
ସମୟ ବିଦ୍ରୂପ କରୁଥିଲା ।
ଏ ହେଉଛି ଦିନ ମଜୁରିଆ ହେବାର ଅଭିଶାପ । ସେ ମନକୁମନ କହିଲା । ତା'ର ମନେହେଲା ସମୟ ହାତରେ ସେ ଖେଳନା ପାଲଟି ଯାଇଛି । ତା' ଆଖିରେ ଲୁହ ଆସିଗଲା । ଏକଥା ସଙ୍ଗେସଙ୍ଗେ ସେ ଝିଅକୁ କହିଦେବାକୁ ଚାହିଁଲା । ହେଲେ କହି ପାରିଲାନି ।
- " ତୁମେ ମିଛ କହୁଛ,ବାପା । ତୁମେ ମିଛୁଆ । " ଆଗତୁରା କହିଦେଲା ଝିଅ ।
ଦିନ ମଜୁରିଆ ଜଣେ ତା'ର ଝିଅକୁ କେବେ ସତ କହିପାରେ କ'ଣ !
- " ଘରେ ରୁହନ୍ତୁ - - - - - ସୁରକ୍ଷିତ ରୁହନ୍ତୁ । "
ଟିଭିରୁ ଭାସି ଆସୁଥିଲା ଏଇ ସ୍ୱର । ସେଆଡକୁ ଚାହିଁ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହୋଇଗଲା ଝିଅ ।
ମନକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ ପଛକୁ ବୁଲି ଚାହିଁଲା ବାପା ।
- " ହା - ହା - ହା - । " ସମୟ ବିଦ୍ରୂପ କରୁଥିଲା ।