Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

ଓଡିଆ ଶିଶୁ ଗପ

Children

2  

ଓଡିଆ ଶିଶୁ ଗପ

Children

ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୧୭

ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୧୭

4 mins
7.4K


କାହାର ଦୋଷ ? - ୧

ଅନେକ ଦିନ ତଳର କଥା । ‘ବାରଣାସୀ’ ପ୍ରତାପ ମୁକୁଟ ନାମକ ଜଣେ ରାଜାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଶାସିତ ହେଉଥାଏ । ପ୍ରତାପମୁକୁଟଙ୍କର ଜଣେ ପତ୍ନୀ ଓ ଗୋଟିଏ ପୁତ୍ର ଥାଆନ୍ତି । ପୁତ୍ରର ନାମ ହେଉଛି ବଜ୍ର ମୁକୁଟ ।

ବଜ୍ରମୁକୁଟଙ୍କର ନିଜ ରାଜ୍ୟର ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପୁତ୍ର ରତ୍ନରାଜଙ୍କ ସହିତ ସୁସମ୍ପର୍କ ଥାଏ । ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ କହିବାକୁ ଗଲେ ସେମାନେ ବାଲ୍ୟକାଳରୁ ସାଙ୍ଗ ଥିଲେ । ସେମାନେ ଦୁଇଜଣ କେବଳ ସାଙ୍ଗ ନଥିଲେ । ଯେଉଁଠି ରହୁଥିଲେ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ ଖାଇବା- ପିଇବା ମଧ୍ୟ ଏକ ସାଙ୍ଗରେ କରୁଥିଲେ ।

ଦିନେ ଦୁଇ ସାଙ୍ଗ ଶିକାର କରିବାକୁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲେ । ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଥମେ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ହରିଣ ଦେଖା ଦେଲା । ହରିଣଟିକୁ ଦେଖି ରାଜକୁମାର ତାଙ୍କର ଘୋଡାକୁ ତାରି ପଛେ ପଛେ ଦୌଡାଇଲେ ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁତ୍ର ପଛରେ ରହିଗଲେ ।

ହରିଣର ପଛରେ ଦୌଡି ଦୌଡି ରାଜକୁମାର କେତେ ଦୂର ଚାଲି ଆସିଥିଲେ ଯେ ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ତାହା ଜାଣି ପାରିନଥିଲେ ।

ଘୋଡାଟି ଦୌଡି ଦୌଡି ଏକ ଉଦ୍ୟାନ ନିକଟରେ ଥକି ପଡି ଜୋର୍ରେ ନିଃଶ୍ୱାସ ମାରିବାରୁ ରାଜକୁମାର ଚମ୍କି ପଡିଲେ । ହଠାତ୍ କେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଆସି ପହଁଚିଗଲେ ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିପାରୁନଥାନ୍ତି । ହରିଣଟି ମଧ୍ୟ କେଉଁଠାରେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖା ଯାଉନଥିଲା ।

ଏହାପରେ ରାଜକୁମାର ଘୋଡାଟିକୁ ଏକ ବୃକ୍ଷରେ ବାନ୍ଧିଦେଇ ବୃକ୍ଷ ଛାୟାରେ କିଛି ସମୟ ବିଶ୍ରାମ ନେଲେ ।

କିଛି ସମୟ ପରେ ହଠାତ୍ ଜଣେ ପୁରୁଷ ବ୍ୟକ୍ତିର କଣ୍ଠସ୍ୱର ରାଜକୁମାର ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲେ- “ଏ! ତୁମେ କିଏ? ବିନା ଆଜ୍ଞାରେ ତୁମେ ଏହି ଉଦ୍ୟାନରେ ପଶିବାକୁ ସାହସ କଲ କିପରି? ତୁମେ ଯେ କେହି ହୁଅ ପଛେ ତୁରନ୍ତ ଏହି ସ୍ଥାନ ଛାଡି ଚାଲିଯାଅ । ରାଜକୁମାରୀ ସଂନ୍ଧ୍ୟା ପୂଜା କରିବାପାଇଁ ଏଠାକୁ ଆସିବେ । ସେ ତୁମକୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ଯଦି ବିରକ୍ତ ହୋଇଯିବେ, ତା’ହେଲେ ତୁମ ସହିତ ମୋର ଅବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ଖରାପ ହୋଇଯିବ ।”

ରାଜକୁମାର କହିଲେ- “ଭାଇ! ତୁମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅ ନାହିଁ । ରାଜକୁମାରୀ ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ମୁଁ ଏଠାରୁ ଚାଲିଯାଉଛି ।” ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ଯିଏ ଏହି କଥା କହୁଥିଲା ବାସ୍ତବରେ ସେ ସେହି ଉଦ୍ୟାନର ମାଳୀ ଥିଲା । ଏତିକି କହି ଉଦ୍ୟାନ ରକ୍ଷକ ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା ।

ରାଜକୁମାର ମଧ୍ୟ ଉଠିପଡି ଘୋଡା ଫିଟାଇଲେ । ବେତାଳ କହିଲା- “ମହାରାଜ ! ଦେଖନ୍ତୁ, ଏପରି ଯୋଗ ଯେ ରାଜକୁମାରୀ ଠିକ୍ ଏହି ସମୟରେ ପୂଜା କରିବାପାଇଁ ଆସି ସେଠାରେ ପହଁଚିଗଲେ ।

ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରକେ ରାଜକୁମାର ସେମିତି ଠିଆ ହୋଇଗଲେ । ରାଜକୁମାରୀ ମଧ୍ୟ ସେମିତି ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ଚାହିଁ ରହିଥାଆନ୍ତି । ଏହାପରେ ରାଜକୁମାରୀ କିଛି ନକହି ସଖୀମାନଙ୍କ ସହିତ ମନ୍ଦିରକୁ ଚାଲିଗଲେ । ମନ୍ଦିରରେ ପୂଜା ସାରି ଫେରିବାପରେ ମଧ୍ୟ ରାଜକୁମାର ସେହି ସ୍ଥାନରେ ସେମିତି ଠିଆ ହୋଇ ରହିଥାଆନ୍ତି ।

ଏହାପରେ ରାଜକୁମାରୀ ରାଜକୁମାରଙ୍କ ଆଡକୁ ଚାହିଁ ଏକ ସଙ୍କେତ ଦେଲେ । ମୁଣ୍ଡରେ ମାରିଥିବା ପଦ୍ମ ଫୁଲଟିକୁ ହାତରେ ଆଣି କାନରେ ଛୁଇଁଲେ । ଏହାପରେ ଦାନ୍ତରେ ଛିଣ୍ଡାଇ ପାଦତଳେ ରଖିଲେ । ଏହାପରେ ଏହାକୁ ଉଠାଇ ଆଣି ହୃଦୟ ପାଖରେ ରଖିଲେ ।

ଏହିପରି କାର୍ଯ୍ୟ କରିସାରିବା ପରେ ରାଜକୁମାରୀ ସଖୀମାନଙ୍କ ସହିତ ଚାଲିଗଲେ ।

ରାଜକୁମାରୀଙ୍କର ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟ ଦେଖି ରାଜକୁମାର କିଛି ବୁଝିପାରିଲେ ନାହିଁ । ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ରୂପ ହିଁ କେବଳ ତାଙ୍କ ଆଖି ଆଗରେ ଦେଖାଯାଉଥାଏ । ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିବାକୁ ସେ ତାଙ୍କୁ ଭୁଲି ପାରୁନଥାନ୍ତି । ଏହାପରେ ଉଦାସ ମନରେ ରାଜକୁମାର ପୁଣି ସେହି ଗଛ ମୂଳରେ ବସି ପଡିଲେ ।

କିଛି ସମୟ ପରେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ରତ୍ନରାଜ ତାଙ୍କୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ସେଠାରେ ଆସି ପହଁଚିଲେ ।

ରାଜକୁମାର ସଂଗେ ସଂଗେ ନିଜର ମନ କଥା ରତ୍ନରାଜଙ୍କ ଆଗରେ ପ୍ରକାଶ କଲେ । କିନ୍ତୁ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ସଙ୍କେତ ରାଜକୁମାର ବୁଝି ପାରିନଥାନ୍ତି । ରାଜକୁମାରଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ରତ୍ନରାଜ କହିଲେ- “ବନ୍ଧୁ ! ଏହି ପ୍ରକାର ସଙ୍କେତ ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ତା’ର ପରିଚୟ ଦେବା ସଂଗେ ସଂଗେ ତା’ର ମନର କଥା ମଧ୍ୟ ତୁମ ନିକଟରେ ପ୍ରକାଶ କରିସାରିଛି ।”

ରତ୍ନରାଜଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ବ୍ରଜ ମୁକୁଟ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ “ବନ୍ଧୁ! ତୁମେ ଏତେ କଥା କେମିତି ଜାଣିଲ? ଦୟା କରି ମୋତେ ସବୁକଥା ଖୋଲି କୁହ?”

ରତ୍ନରାଜ କହିଲେ- “ଶୁଣ ବନ୍ଧୁ! ପ୍ରଥମେ ସେ ତାର ଖୋସାରୁ ପଦ୍ମ ଫୁଲ ଆଣି କାନ ପାଖରେ ଛୁଆଁଇଲାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ସେ କର୍ଣ୍ଣାଟକ ରାଜ୍ୟରେ ବାସ କରୁଅଛି । ଏହାପରେ ସେ ଫୁଲଟିକୁ ଦାନ୍ତରେ ଛିଣ୍ଡାଇ ପାଦତଳେ ରଖିବା ଅର୍ଥ ସେ ରାଜା ଦନ୍ତପାଦଙ୍କର କନ୍ୟା । ପାଦତଳେ ଏହାକୁ ମକ୍ଚି ଦେବା ଅର୍ଥ ତାର ନାମ ‘ପଦ୍ମାବତୀ’ । ଫୁଲକୁ ହୃଦୟରେ ଛୁଆଁଇବା ଅର୍ଥ ସେ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ପ୍ରାଣଭରି ଭଲପାଏ ।”

ରତ୍ନରାଜଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ବଜ୍ରମୁକୁଟଙ୍କ ଖୁସିର ସୀମା ରହିଲା ନାହିଁ । ସେ କହିଲେ-“ବନ୍ଧୁ ! ତା’ହେଲେ ଆମକୁ ତୁରନ୍ତ କର୍ଣ୍ଣାଟକ ରାଜ୍ୟର ରାଜଧାନୀରେ ପହଁଚିବାକୁ ହେବ ।”

ଏହାପରେ ଦୁଇ ବନ୍ଧୁ ଚାଲିଲେ । କିଛି ସମୟ ପରେ ସେମାନେ କର୍ଣ୍ଣାଟକ ରାଜ୍ୟର ରାଜଧାନୀରେ ଆସି ପହଁଚିଗଲେ । ସେଠାରେ ପହଁଚି ସେମାନେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ ଜଣେ ବୁଢୀ ମାଲ୍ୟାଣୀ ଯିଏକି ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ ପିଲାଟି ଦିନରୁ ଦେଖାଶୁଣା କରିଆସୁଛନ୍ତି । ସେ ପ୍ରତିଦିନ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ସୁବିଧା ଅସୁବିଧା ବୁଝିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଏ ।

ଦୁଇ ବନ୍ଧୁ ସେହି ମାଲ୍ୟାଣୀ ବୁଢୀକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଯାଇ ତା’ ପାଖରେ ପହଁଚିଲେ । ତା’ର ଘର କବାଟ ଠକ୍ ଠକ୍ କରିବାରୁ ବୁଢୀ ନିଜେ ଆସି କବାଟ ଖୋଲିଲା । ସାମ୍ନାରେ ଦୁଇ ଜଣ ଯୁବକଙ୍କୁ ଦେଖି ପଚାରିଲା- “ତୁମ୍ଭେମାନେ କିଏ? ମୋ ପାଖରେ ତୁମର କ’ଣ କାମ ଅଛି?”

ଯୁବକ ଦୁଇଜଣ କହିଲେ- “ମା! ଆମେ ଦୁଇଜଣ ପଡୋଶୀ ରାଜ୍ୟରୁ ଆସିଅଛୁ । ‘ଦନ୍ତପାଦ’ ଙ୍କର ନଗରୀ ଦେଖିବାପାଇଁ ଆମର ଇଚ୍ଛା । ତେଣୁ ଆମେ ଆପଣଙ୍କ ନିକଟରେ ଦୁଇ ତିନି ଦିନ ରହିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛୁ ।

ଯୁବକ ଦୁହିଁଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ବୁଢୀଟି କହିଲା- ‘ରହିବାପାଇଁ ତ’ କେତେ ଧର୍ମଶାଳା ଅଛି । ତୁମ୍ଭେମାନେ ସେଠାରେ ନ ରହି ଏଠାରେ ରହିବାକୁ କାହିଁକି ଚାହୁଁଛ?

ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁତ୍ର ତ’ ଚତୁର ଥିଲା । ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ କହିଲା- “ମା! ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ରାଜାଙ୍କ ଘର ସହିତ ସମ୍ବନ୍ଧ ଅଛି । ଆମ ପାଖରେ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ଜିନିଷର ଅଭାବ ନାହିଁ । ଯେ କୌଣସି ସାର୍ବଜନୀନ ସ୍ଥାନରେ ରହିବା ଆମକୁ ଶୋଭା ଦେବ ନାହିଁ ।”

ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁତ୍ରର କଥା ଶୁଣି ମାଲ୍ୟାଣୀ ବୁଢୀଟି କହିଲା- ଯଦି ଏପରି କଥା, ତା’ହେଲେ ତୁମେମାନେ ମୋ ପାଖରେ ରହିଯାଅ । ମୁଁ ତ’ ଏତେ ବଡ ଘରେ ଏକାକୀ ରହୁଛି । କେହି ମଧ୍ୟ ଚାକର ବାକର ମୋର ନାହାଁନ୍ତି । ଏଥିପାଇଁ ନିଜ ନିଜର ନିତ୍ୟକର୍ମଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ତୁମକୁ ନିଜ ହାତରେ କରିବାକୁ ପଡିବ ।

ମା! ଆମ୍ଭେମାନେ ତୁମ କଥାରେ ରାଜି ।


Rate this content
Log in

Similar oriya story from Children