ଦାମ୍ପତ୍ଯ

 "ହେ ନୀତା ,ଶୁଣୁଛ ! ମୋର ସାଙ୍ଗ ଡାକୁଛି  l ତମ ସାଙ୍ଗେ କଥା ହବ  l "

ଫୋନ୍ ସ୍ପିପକରରେ ହାତ ରଖି ଡାକିଲେ ଅଜୟ  l

କିଚେନରୁ ନୀତାର କଥା ଶୁଭୁଥିଲା  l ବୋଧେ କାହାସାଙ୍ଗେ ଗପୁଥିଲା  l ପୁରା ମିନିଟିଏ ଅପେକ୍ଷା ପରେ ଫୋନ୍ କାଟିଦେଲେ ଅଜୟ  l ସତରେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଗୁଡା ଭାରୀ ଫୁଲେଈ  l ଯେତିକି କମ୍ ଇମ୍ପୋଟାନ୍ସ ଦବ ସେତିକି ଭଲ  l

"କାଇଁ ,ଫୋନ୍ ଲଗା ତମ ସାଙ୍ଗଙ୍କୁ  l ପୁଅର ଦେହ ଭଲ ନଥିଲା ନା ,ତ କାଲି ସ୍କୁଲ୍ ଯାଇ ନଥିଲା  l ଆନୁଆଲ୍ ପରୀକ୍ଷା କମ୍ ଦିନ ଅଛି  l କଣ ସବୁ ପଢା ହେଇଛି ବୁଝୁଥିଲି ତା ସାଙ୍ଗର ମାଆଙ୍କଠୁ  l "

"ମୋ ସାଙ୍ଗ କଣ ଏ ଯାଏଁ ଲାଇନରେ ଥାନ୍ତା ତମ ସାଙ୍ଗେ କଥା ହବ ବୋଲି ନା କଣ ?"

"ହେ ହେ ,ସେଥିପାଇଁ ତ କହୁଛି ଫୋନ୍ ଲଗା ବୋଲି  l "

"ତମେ ସେତେବେଳେ ଆସିଲନି  l କଥା କଣ କୁଆଡେ ପଳଉଥିଲା ?"

"କଥା ଆଉ ପଳାନ୍ତା ବୋଲି ମୁଁ କୋଉଠି କହିଲି ? ସେଇଥିପାଇଁ ତ କହୁଛି ଫୋନ୍ ଲଗା  l "

"ଆରେ ତମକୁ ତମ ସାଙ୍ଗଟା ବଡ  l ମୋତେ ମୋ ସାଙ୍ଗ କେମିତି ଛୋଟ ଲାଗିବ ? ମୁଁ ମନା କରି ଦେଇଛି ତାକୁ  l ଆଉ ଲଗେଇ ପାରିବିନି  l "

"ସାଙ୍ଗ ବଡ ବୋଲି ମୁଁ କୋଉଠି କହିଲି ?ପୁଅର ପଢା କଥା ବୋଲି ନା......"

"ହଁ ରଖ ସେକଥା  l ମୁଁ ଜାଣିଛି ତମ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ,ଚାନ୍ସ ପାଇଲେ ଖାଲି ଗପ !"

"ସ୍ତ୍ରୁ ଲୋକ ମାନେ ?ଠିକ୍ ଅଛି  l ଏଥର ପୁଅର ପଢା କଥା ତମେ ବୁଝିବ  l ମୋତେ କହିବନି  l "ମୂହଁ ଝାଉଁଳି ଗଲା ନୀତାର  l ଅଜୟ ଭାବୁଥିଲେ ଠିକ୍ ହେଇଛି  l

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ପୁଅ ଟିଭି ଦେଖୁଛି ଜୋର୍ ସାଉଣ୍ତରେ  l ଅଫିସ୍ ଫେରନ୍ତା ଅଜୟଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ଗରମ ହେଇଗଲା  l

"କଣ କିରେ ପଢି ବସିନୁ ? ମାମା କୁଆଡେ ଗଲା ?"

"ମାମା ରାନ୍ଧୁଛି  l କହିଛି ପାପା ଆସିଲେ ପାଠ ପଢେଇ ଦେବୋ"

"ଏତେବେଳୁ କଣ ରାନ୍ଧୁଛ ?"

"ଆମ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ କାମ କରୁଛି ପରା  l "

"ଆରେ ସକାଳ କଥା ଧରିକି ବସିଛ ?ଏମିତି ମଜାରେ କହି ଦେଲି ନା ?"

"ମିଛ କୁହନି  l ମଜାରେ ହେଇଥିଲେ ତମେ ଫୋନ ଲଗେଇ ଥାନ୍ତ  l ମୁଁ ତ ସେଇଆ କରିଥାନ୍ତି  l ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ କି ପୁରୂଷ ବୋଲି ଆଭଏଡ୍ କରି

ନ ଥାନ୍ତି ତ  l ପୁଅ ପାଇଁ ଟ୍ୟୁଟର ରଖ  l "

ଚା କପ୍ ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ରଖୁ ରଖୁ ନୀତା କହିଲା  l

"ଆରେ ତମ ଭଳି ସେ କଣ ପଢେଇ ପାରିବ ? "

"ହେଲେ ପଢେଇବା କାମ କଣ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକର ? ତମେ ପଢା ନହେଲେ  l "

"ଭାରୀ ଜିଦିଆ ମଣିଷଟେ ତମେ  l ସାମାନ୍ୟ କଥାଟେ ଧରିକି ବସିଛ  l "

"ହଁ ପାଠ ପଢିଥିବା ସ୍ତ୍ରୀ ଦରକାର  l ଆଉ କାହା କଥା ପଡିଲେ ନାରୀ ପୁରୁଷ ସମାନ ବୋଲି କହିବ  l ହେଲେ ଚିରାଚରିତ ତମ ଅଭ୍ୟାସ ଯିବନି  l ଫୋନରେ ତମେ ମନଇଚ୍ଛା ଗପି ପାର  l ମୋ ବେଳକୁ ମାଈକିନା ଅଭ୍ଯାସ ଖରାପ କହିବ  l ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ବି ପୁରୁଷ ଲୋକ ଭଳି ମଣିଷଟେ  l ବୁଝିଲ ?ମୋ ପୁଅକୁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ପଢେଇବି  l ଜାଣିଜାଣି ତା ଭବିଷ୍ୟତ ଖରାପ ହବାକୁ ଦେବିନି  l କିନ୍ତୁ ତମର ସେଇ ନାରୀ ପୁରୁଷଜନିତ ଭାଷଣ

ଶୁଣି ପାରିବିନି  l ମୁଁ ଜାଣିଛି କୌଣସି ଗୁରୁ ଦାୟିତ୍ବ ତମେ ନେଇ ପାରିବନି  l "

"ଓଃ ,ବନ୍ଦ କର  l ଅଫିସରୁ ଫେରି ତମ ଭାଷଣ ଶୁଣି ପାରିବିନି  l ମଣିଷ ଜୀବନରେ ବାହା ହେଲା ଦିନୁ ଶାନ୍ତି ନାଇଁ ହୋ  l "

ଅଜୟ ବାଥରୁମ ଆଡେ ଯାଉଥିଲେ  l

"ବାହାଘର ଆଗରୁ ମୋର ବି ସୁନ୍ଦର ଜୀବନଟେ ଥିଲା ମ  l "ନୀତା କିଚେନ ଆଡେ ଗଲା  l ଦୁହେଁ ବୋଧେ ଜାଣି ନଥିଲେ ପୁଅ ସବୁ କଥା

ଶୁଣୁଥିଲା  l ଦଶ ବର୍ଷର ପୁଅ କଣ ଭାବୂଥିଲା କେଜାଣି ?