ଶୁଆ ଶାରୀ କଥା - ୫

ଶୁଆ ପକ୍ଷୀର ଚାତୁରୀ

ସେ ରାଜା ବିଜୟ ସେନ୍ଙ୍କ ଶୁଆ, ଖୁବ୍ ଚତୁର ଆଉ ବୁଦ୍ଧିଆ ମଧ୍ୟ, ସେ ଶୁଆ ଯାଇ ବସି ଥାଏ ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳାଙ୍କ ଉଆସ କାନ୍ଥରେ , ରାଜ କୁମାରୀ ବଡ ଚାଲାଖ, ସେ ସେହି ଶୁଆଟିକୁ ଧରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା, ପାଖକୁ ଆସିବା ଲାଗି ଶୁଆକୁ ବହୁ ପ୍ରଲୋଭନ ଦେଖାଇଲା, ଶୁଆ ରାଜ କୁମାରୀର ସମସ୍ତ ପ୍ରଲୋଭନ କଥାକୁ ବୁଝି ସାରିଥିଲେ । ସେ ରାଜ କୁମାରୀ ପାଖକୁ ଯାଇ ତା’ ହାତରେ ଧରା ପଡି ଗଲା ।

ରାଜ କୁମାରୀ ଜାଣିଛି ୟେ କେବେ ସାଧାରଣ ଶୁଆ ନୁହେଁ । ୟେ କାହାର କଥାରେ ପଡି ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ଅଛି । ତହୁଁ ସେ ଦାସୀକୁ ଡାକି କହିଲେ ତମେ ମାନେ ଅତି ଶୀଘ୍ର ଛୁରୀ ଆଣ । ୟେ ପ୍ରକୃତରେ ଶୁଆ ନୁହେଁ । ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ୟେ ଶୁଆ ହୋଇ ଆସିଛି ।

ରାଜ କନ୍ୟା ଛଇଳା ଠାରୁ ଏ କଥା ଶୁଣି ଶୁଆ ତାକୁ ବୁଝାଇ କହିଲା –

ଆଗୋ ରାଜ ଯେମା

ନହୁଅ ବିମନା

ମୋର କଥା ଶୁଣ ବାରେ ।

ଶୁଣିଲେ ଆନନ୍ଦ

ଲାଗିବ ବିନୋଦ

କର କିମ୍ପା ଅବିଚାର ।

ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର ଜାଣି ଅଛି ମୁହିଁ

ଶିଖିବାକୁ ଯେବେ ମନ ।

ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା ବଳେ ଜୀବନ କେନବ

ହୋଇବ ତୁମ୍ଭେ ଅମର ।

ଶୁଆ ଠାରୁ ଏ କଥା ଶୁଣି ସାରି ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳା କହିଲା –

ଯଦି କହିଲୁଣି ମନ ମୋହିଲୁଣୀ

ବିଶ୍ୱାସ ହୋଇଲା ତୋତେ ।

କହି ଦିଅ ଥରେ ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର

ଆପଶାର ହୋଇ ମୋତେ ।

ଶୁଆ କହିଲା – ଏତେ ବେଳକେ ମନକୁ ଆସିଲା – ଛୁରୀ ମଗାଉ ଥିଲ ଶୁଆଟାକୁ ମାରି ଦେବା ଲାଗି, ମୁଁ କାହାର ଖାଏ ନା ଧାରେ । ସଂସାରରେ ମୋର କେହି ଆପଣାର ନୁହଁନ୍ତି କି କେହି ପର ମଧ୍ୟ ନୁହଁନ୍ତି । ହଉ ହେଲା ତମେ ଯଦି ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର ଜାଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁଛ ତାହା ହେଲେ ଦାସୀ ମାନଙ୍କୁ ଏଠାରୁ ଦୂରେଇ ଦେବ । କାରଣ ଏକା ଥରକେ ସମସ୍ତେ ଏହି ମନ୍ତ୍ର କଥା ଜାଣି ଯିବେ ।

ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳା ଶୁଆର କଥା ଶୁଣି ଦାସୀ ମାନଙ୍କୁ ନିଜ ପାଖରୁ ହଟାଇ ଦେଲେ । ଘରର ସମସ୍ତ ଝରକା ବନ୍ଦ କରି ଦେଲା । କେବଳ ଶୁଆ ଲାଗି ଗୋଟିଏ ଝରକା ଖୋଲା ରଖିଲା ତାପରେ ଶୁଆକୁ କହିଲା, ଏଥର ଆସ ମୋତେ ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର କହି ଚାଲି ଯାଅ ।

ତା’ପରେ ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳାଙ୍କ ପାଖକୁ ଶୁଆ ଆସି କହିଲା – ତମେ ମୋତେ ଆଗ ମୁନ୍ଦେ ପାଣି ଦିଅ । ମୋତେ ଖୁବ୍ ଶୋଷ ହେଉଛି ।

ରାଜ କୁମାରୀ ନିଜ ହସ୍ତରେ ଶୁଆକୁ ପାଣି ଆଣି ଦେଲାରୁ ଶୁଆ ସେ ପାଣି ପିଇ ସାରି ଟିକିଏ ଝରକା ଉପରେ ବସିଲା ।

ରାଜ କୁମାରୀ କହିଲା – ଏଥର ପାଣି ପିଇ ସାରିଲୁତ, ପାଖକୁ ଆସି ମନ୍ତ୍ର ଦେ, ମନ୍ତ୍ର ଶୁଣିବା ଲାଗି ମୁଁ ଖୁବ୍ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଲିଣି ।

ରାଜ କୁମାରୀଠାରୁ ଶୁଆ ଏପରି ଶୁଣି ସାରି ସେ ସେଠାକୁ ଯାଇ କହିଲା – ଏଥର ତୁମର କାନଟାକୁ ମୋର ଥଂଟ ଆଡକୁ ରଖନ୍ତୁ । ମୁଁ ଚୁପି ଚୁପି ସେହି ମନ୍ତ୍ରକୁ ତୁମ କାନରେ କହି ଦେଇ ମୋର କାମ ଶେଷ କରିବି ।

ଏହା ପରେ ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳା ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର ଶୁଣିବା ଲାଗି ଶୁଆ ଆଡକୁ କାନ ଦେଖାଇବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲାରୁ ରାଜ କୁମାରୀର କାନ୍ଧରେ ଯାଇ ଶୁଆ ବସିଲା । ଏହା ପରେ ରାଜ କୁମାରୀର କାନରେ ମନ୍ତ୍ର କହିବ କ’ଣ ଗାଲରୁ ପୁଳାଏ କାମୁଡି ମାଂସ ପୁଳାଏ ଧରି ପଳେଇ ଆସିଲା ।

ଶୁଆ ଯାଇ ରାଜା ବିଜୟ ସେନ୍ଙ୍କ ନିକଟରେ ସମସ୍ତ କଥା କହି ଖୁସି ହୋଇ ଗଲା, ବିଜୟ ସେ କଥା ଶୁଣି ଶୁଆକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇ କହିଲେ – ଆସନ୍ତାକାଲି ଆମେ ମାହେନ୍ଦ୍ର ବେଳା ଦେଖି ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳାଙ୍କ ଦେଶକୁ ଯିବା ।

ଏହା ପରେ ରାଜା ବିଜୟ ସେନ୍ ଘୋଡା ଉପରେ ବସି ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲା । ସାଥିରେ ଶୁଆକୁ ମଧ୍ୟ ନେଲା ।

ଶୁଆ ସହ ବିଜୟ ସେନ୍ଙ୍କୁ ସେହି ରାଜ୍ୟରେ ପହଁଚିବାକୁ ଗୋଟିଏ ଦିନ ଲାଗିଲା । ସେମାନେ ଯାଇ ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କ ଫୁଲ ବଗିଚାରେ ରହିବା ଲାଗି ଡେରା ପକାଇଲେ । ଗୋଟିଏ ଦିନ ଉଦ୍ୟାନରେ ରହି ଯିବା ପରେ ମାଲୁଣୀ ଦେଖିଲା ଯେ ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କ ଉଦ୍ୟାନରେ ରାଜ କୁମାର ବିଜୟ ସେନ୍ ଆସି ଡେରା ପକାଇ ରହି ଛନ୍ତି । ସେ ତହୁଁ ତାଙ୍କୁ ନାନା ପ୍ରକାର କଥା କହି ସେଠାରୁ ପଳାଇ ଯିବାକୁ କହନ୍ତେ ରାଜ କୁମାର ବିଜୟ ସେନ୍ ମାଲୁଣୀର କଥା ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ ।

ଶେଷରେ ମାଲୁଣୀ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇ ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳାଙ୍କ ନିକଟରେ ଏକଥା ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତେ, ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳା ରାଗରେ ପଂଚମ ହୋଇ ନିଜର ସଖୀ ସହଚରୀ ମାନଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ଧରି ଆସି ଉଦ୍ୟାନରେ ପହଁଚି ଗଲେ ।

ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ବିଜୟ ସେନ୍ ସହଜରେ ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ପାରିଲା । କାରଣ ଶୁଆ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ଗାଲରୁ ମାଂସ ପୁଳାଏ ଉଠାଇ ନେଇ ଥିଲା । ସେ ତହୁଁ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ କହିଲେ ମୁଁ ତୁମକୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଆସି ଅଛି ।

ରାଜ କୁମାରଙ୍କ ଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ରାଜ କୁମାରୀ କହିଲା – ମୋତେ ବିବାହ କରିବାକୁ ହେଲେ ମୋର ପ୍ରତିଜ୍ଞାତ ପୂରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ମୋର ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଯେ ଦେଇ ପାରିବ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବି ।

ବିଜୟ ସେନ୍ କହିଲେ – ମୁଁ ତୁମ ପ୍ରଶ୍ନ ଗୁଡିକର ଉତ୍ତର ଦେବାକୁତ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ଆସିଛି । ଏହା ପରେ ରାଜ କୁମାରୀ ଯେତେ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଲେ ବିଜୟ ସେନ୍ ସମସ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ସଠିକ୍ ଭାବରେ ଦେଇ ଦେଲେ । ଏଥର ରାଜ କୁମାରୀ ଆବାକ୍ ହୋଇ ବିଜୟ ସେନ୍ଙ୍କ ମୁଖକୁ ଚାହିଁ ରହିଲେ ।

ତା’ପରେ ରାଜ କୁମାରୀ ବିଜୟ ସେନ୍ଙ୍କୁ ରାଜ ଉଆସକୁ ନେଇ ଯାଇ ଉପଯୁକ୍ତ ଆସନ ଦେଇ ବସାଇଲେ ଆଉ ପିତାଙ୍କ ଆଗରେ ସମସ୍ତ କଥା କହିଲେ ।

ରାଜା ଖୁସି ହୋଇ ଯାଇ କହିଲେ – ଏଥର ମୁଁ ତୁମ ସହିତ ମୋର କନ୍ୟାକୁ ବିବାହ ଦେବି । ସେଥି ଲାଗି ଆଗ ଶୁଭ ଦିବସ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ ।

ରାଜାଙ୍କ ଠାରୁ ଏକଥା ଶଣି ବିଜୟ ସେନ୍ କହିଲେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ କନ୍ୟାକୁ ବିବାହ କରି ପାରିବି ନାହିଁ । ସେ ମୋର ସ୍ତ୍ରୀ ନୁହଁ । ଯେହେତୁ ସେ ପରର ସ୍ତ୍ରୀ ଜାଣୁ ଜାଣୁ ତାଙ୍କୁ ବିଭା ହେବି କାହିଁକି? ପାପରେ ପଡିବି କାହିଁକି?

ବିଜୟ ସେନଙ୍କର ମୁଖରୁ ଏ କଥା ଶୁଣି ରାଜା ବିସ୍ମୟ ହୋଇ ପଚାରିଲେ ତୁମେ ଏ ସବୁ କାହିଁକି କହୁଛ ରାଜ କୁମାର ।

ରାଜ କୁମାର କହିଲା – ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କର ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେଇ ନପାରି ଅନେକ ରାଜ ପୁତ୍ର ବନ୍ଦୀରେ ଜୀବନ ବିତାଉ ଛନ୍ତି । ସେଥି ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ରାଜ ପୁତ୍ର କାରାଗାରରୁ ପଳାଇ ଯାଇ ସିନା କାରାଗାରରୁ ମୁକ୍ତ ହେଲେ । ସେତ ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କୁ ପାଇବା ଆଶାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ପାରି ନାହିଁ । ସେ ପାଗଳ ପ୍ରାୟ ଅରଣ୍ୟରେ ଭୋକ ଉପାସରେ ଘୁରୁ ଥିଲା । ପାରିଧି କରିବାକୁ ଯାଇ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଏହି ଦୁର୍ଦ୍ଧିନରୁ ରକ୍ଷା କରି ଆଣିଲି । ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେବା ପରେ ରାଜ କନ୍ୟା ମୋତେ ବିବାହ କରିବ । ସେ ମୋର ହୋଇ ସାରିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ ନ୍ୟାୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସେ ପଳାତକ ରାଜ କୁମାର ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କର ପ୍ରକୃତ ସ୍ୱାମୀ ହେବାକୁ ଯୋଗ୍ୟ । ଏହା ଛଡା ମୁଁ ବିବାହିତ । ରାଜ କୁମାରୀ ବର୍ତ୍ତମାନ ନ୍ୟାୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ମୋର, ତେଣୁ ମୁଁ ରାଜ କନ୍ୟାଙ୍କୁ ସେହି ରାଜ କୁମାରଙ୍କ ସହିତ ବିବାହ କରି ଦେବାକୁ ଚାହେଁ । ଆଉ ମଧ୍ୟ ରାଜ କୁମାରୀ ହାରି ଯାଇ ଥିବାରୁ ଏହି କଥା ଉପରେ ଆଉ ଅଙ୍କୁଶ ଲଗାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ତା’ ଛଡା ମୋର ଯେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଥିଲା, ତୁମର ବିବାହ ନିମନ୍ତେ ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କର ସମସ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେଇ ରାଜ କୁମାରଙ୍କ ସହିତ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ବିବାହ ଦେବି ।

ବିଜୟ ସେନ୍ଙ୍କର ଯୁକ୍ତିକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଇ ରାଜା ନିଜର କନ୍ୟାକୁ ସେହି ପଳାତକ ରାଜ କୁମାରଙ୍କ ସହିତ ବିବାହ କରି ଦେଲେ ଓ ଯେଉଁ ରାଜ କୁମାର ମାନେ ବନ୍ଦୀ ଜୀବନ ଯାପନ କରୁ ଥିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରି ଦେଲେ ।

ଶୁଆ କହିଲା ଏଥର ଶୁଣିଲୁତ ଶାରୀ । ପୁରୁଷ ମାନେ କିପରି ପରୋପକାରୀ ତାହା ଦେଖିଲୁତ?