ମୋ ପ୍ରିୟା

ଗାଁ ରେ ହନୁମାନ ଜୟନ୍ତୀ ପୂଜା ଚାଲିଥାଏ। ସେହି ଗାଁର ପିଲା ରାଜୁ ଓ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ସେ ପୂଜାର କାମରେ ସହଯୋଗ କରୁଥାନ୍ତି। ସେହି ପାଖ ଗାଁର କିଛି ଝିଅ ପୂଜା ପାଇଁ ଭୋଗ ଆଣିଥାନ୍ତି ।

ସାଙ୍ଗ - ରାଜୁ ତୁ ସେ ଝିଅକୁ ପଟେଇପାରିବୁ ।

ରାଜୁ- ଆଃ ଏଇ ଗୋଟେ କଥା।ଏବେ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ପଟୋଉଛି କେମିତି ଦେଖ।

ସାଙ୍ଗ- ଭାଇରେ ଦେଖିକି ।ସେ ଝିଅ ବହୁତ ଚଣ୍ଡୀ।ତା ନାଁ ସବିତା ! ରାଜୁ ହଟାତ ସେ ଝିଅ ପାଖକୁ ଗଲା ।

ରାଜୁ- ତମେ ଚୁମୁଁକିର ସାଙ୍ଗ ନା?ସେ ମୋ ପିଉସୀ ଝିଅ। ସେ କେମିତି ପଢୁଛି।

ସବିତା- ହଁ ଭଲ ପଢୁଛି।

ରାଜୁ- ମାନେ ବେଶୀ ଭଲ ପଢୁଛି ନା କମ

ସବିତା- ମୁଁ ଜାଣିନି କି କହିପାରିବିନି ।

ରାଜୁ- ତାହେଲେ ଭଲ ପଢୁଛି।

ସବିତା- ହଁ ।

ରାଜୁ- ଆଉ ତମେ କେମିତି ପଢୁଛ ?

ସବିତା-ମୁଁ କହିପାରିବିନି।

ରାଜୁ- ଆଉ ତମେ କାହାକୁ ଲଭ କରୁଛ କି?

ସବିତା- ତୁମ ମୁଁଣ୍ଡ କରୁଛି । କହି ଆଗକୁ ଗଲା।

ରାଜୁ- ବାପରେ ଏ ଝିଅ ନା କଣ। କିଛି ସମୟ ପରେ....

ରାଜୁ - ପୂଜା ସରିଲାଣି ? ଟିକେ ଭୋଗ ଦେଉନା।

ସବିତା- ଭୋଗ ନାହିଁ ଯା....

ରାଜୁ- ହେଇ ପରା ଧରିଛ । ସତରେ ତମେ ଦେବନି। ହୋଉ ମୁଁ ଯାଉଛି ।

ସବିତା - ହୋଇ ଶୁଣ ।ନିଅ ଭୋଗ।

ରାଜୁ- ପ୍ରଥମେ କଣ ପାଇଁ ମନା କଲ।

ସବିତା(ସ୍ମିତ ହସରେ)-ମୁଁ ପ୍ରଥମେ ମନା କରେ।

ରାଜୁ ସେଦିନ ଘରକୁ ଆସି ତା ବିଷୟରେ ବହୁତ ଭାବିଲା ।ହେଲେ ତାର ଚଣ୍ଡୀ ରୂପ ପାଇଁ ସେ ନିଜକୁ ଆୟତ ରେରଖିଲା ।

ଦୁଇ ଦିନ ପରେ …ସବିତା ଚୁମୁଁକି ଠାରୁ ରାଜୁର ଫୋନ ନଂ ନେଇ କଲ କଲା।

ରାଜୁ- ହାଲୋ.. କିଏ?

ସବିତା- ମୁଁ ଯିଏ ହେଲି।ଫୋନ କରିଛି କଥା ହେବ।

ରାଜୁ- ଆରେ କିଏ କହୁଛ ନଜାଣି କେମିତି କଥା ହେବି।

ସବିତା- ମୁଁ ସିଏ କହୁଛି।

ରାଜୁ- କିଏ?

ଦେଖ ତମେ ଯିଏ ବି ହୁଅ ।ମୁଁରଖୁଛି ।

ସବିତା- ଶୁଣ ଶୁଣ….କଲ କଟିଗଲା…ପୁଣି ଥରେ ସବିତା କଲ କଲା

ରାଜୁ- ତମେ କିଏ ଶୀଘ୍ର କୁହ ।

ସବିତା- କାଇଁ ଜମି ରେ ହଳ କରିବାକୁ ଯିବକି।

ରାଜୁ- ମତେ ଚିଡ଼ାଅନି କହିଦେଉଛି।

ସବିତା- ଚୁମୁଁକି ତମର ଭଉଣୀ ହେବ ନା।

ରାଜୁ- ଓଃ ।ତମେ।

ସବିତା- ମୁଁ କିଏ କହିଲା।

ରାଜୁ- ଚଣ୍ଡୀ।

ସବିତା- ମତେ ତମେ ଚଣ୍ଡୀ କହିଲ।

ରାଜୁ- ମତେ ତମେ ହଳୁଆ କହିଲ ଯୋଉ।

ସବିତା- ହି ହି ହି । ଏମିତି ତାଙ୍କ ଭିତରେ କଥା ହେଉ ହେଉ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁ ଙ୍କୁ ଭଲପାଇ ବସିଲେ ।

ସବିତାର ଦଶମ ପରୀକ୍ଷା ପାଖେଇ ଆସୁଥାଏ । ରାଜୁ ITI କରୁଥାଏ । ରାତି 10 ରେ ସେ ସବୁଦିନ ଘରକୁ ଫେରୁଥାଏ ।ସେହି ସମୟରେ ସବିତା ଦାଣ୍ଡ କୁ ଯାଏ ପାଣି ଆଣିବା ପାଇଁ । ତାଙ୍କର ସେହି ସମୟରେ ହିଁ ମନ ଖୋଲି କଥା ହୁଅନ୍ତି।

ରାଜୁ- ଚଣ୍ଡୀ ପଢୁଛୁ ତ।

ସବିତା- ମୁଁ କଣ ସତରେ ଚଣ୍ଡୀ।

ରାଜୁ- ନା ଲୋ ।ତୋର ପିଲାଳିଆମୀ କୁ ମୁଁ ଶ୍ରଦ୍ଧା ରେ ପ୍ରେମରେ ଗେଲ ରେ ଚଣ୍ଡୀ ବୋଲି ଡାକୁଛି। ତୋ ଦଶମ ପରୀକ୍ଷା କେବେ

ସବିତା- ହେ ମୁଁ ଜମା ପଢୁନି।ତମେ ପା ଅଛ।

ରାଜୁ- ହଁ ମୁଁ ତ ଯାଇ ତୋ ପରୀକ୍ଷା ରେ ଲେଖିଦେଇ ଆସିବି।

ସବିତା- ହଁ ଲେଖିଦେବ ।

ରାଜୁ - ଆଲୋ ଚଣ୍ଡୀ ସାଇକେଲର ବେଲ କଣ ପାଇଁ ମାରୁଛୁ। କିଏ ପୁଣି ପଳିଆସିବ ।

ସବିତା - ମୁଁ ସାଇକେଲବେଲ ମାରିବି ।

ରାଜୁ- ହେ ଭଗବାନ ଏ ପାଗିଳି ଟିକେ ବୁଦ୍ଧି ଶୁଦ୍ଧି ଦିଅ। ତୁ ଚଣ୍ଡୀ ତୋ ହାତ ସବୁବେଳେ ଚାଲୁଛି ।କିଛି ନା କିଛି ସବୁବେଳେ କରୁଥିବୁ ।

ସବିତା- ମୁଁ କାନ୍ଦିବି ମତେ ଗାଳି କରୁଛ।

ରାଜୁ- ଶୁଣ ଶୁଣ କାଲି ଆମେ ଗୋଟେ ଜାଗା ବୁଲିବାକୁ ଯିବା ।

ସବିତା- କେମିତି ।

ରାଜୁ- ବସ ରେ। ସକାଳ ହେଲା…। ଦୁଇ ଜଣ ବୁଲିବାକୁ ବାହାରିଲେ

ରାଜୁ - ତୋ ହାତ ସବୁବେଳେ ଚାଲୁଛି ନା ।ସେ ବସର ସିଟ ରେ କଣ ପାଇଁ ଲାଗୁଛୁ।ସେମାନେ ଦେଖିଲେ ପାଟି କରିବେ ପା।

ସବିତା- ତମେ ପା ଅଛ।

ରାଜୁ- ମୋ ପାଗିଳି ଟା ।ତତେ ପାରିହେବନି । ଦୁହେଁ ବହୁତ ବୁଲିଲେ ମଜ଼ା କଲେ

ରାଜୁ- ଚାଲ ଘରକୁ ଯିବା ।

ସବିତା- ମୁଁ ଯିବିନି ।ମୁଁ ତୁମ ସହରହିବି। ମୋର କେତେ ସ୍ବପ୍ନ ଅଛି।

ରାଜୁ- ଆଛା କି ସ୍ବପ୍ନ

ସବିତା- ତମେ ମତେ ବାଇକ ରେ ବସେଇ ବୁଲେଇବା ।ମତେ ତମ ହାତରେ ଖୋଇଦେବ।ଏମିତି ବହୁତ କିଛି।

ରାଜୁ- କାଇଁ ତୋ ହାତ ନାହିଁ କି।

ସବିତା(ମନ ଦୁଃଖରେ)- ହୋଉ।

ରାଜୁ- (ସବିତା କୁ ଛାତି ରେ ଲଗେଇ) ନା ଲୋ ମୋ ଚଣ୍ଡୀ ଟା ରାଗେନି। ଆଜି ତ ହେବନି । ଆଉ ଥରେ ଆସିଲେ ତୋର ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ପୁରଣ କରିବି।

ସବିତା(ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇ)- ସତରେ?

ରାଜୁ- ହଁ ଲୋ ଚଣ୍ଡୀ। କିଛି ଦିନ ପରେ…ସବିତା ତାଙ୍କ ବାପାଙ୍କ ସହ ବାଇକ ରେ କୁଆଡେ ଯାଉଥିଲା, କିଛି ବାଟ ଗଲା ପରେ ବାପା ଭାସାମ୍ୟ ହରେଇଥିଲେ ଓ ବାଇକଟି ତଳେ ପଡିଯିବାରୁ ସବିତା ମୁଁଣ୍ଡର ପଛ ଭାଗରେ ଗଭୀର ଆଘାତ ଲାଗିଲା ।ସଂଗେ ସଂଗେ ତାକୁ ଡାକ୍ତରଖାନା ନେଇଗଲେ। ଏ ଦୁର୍ଘଟଣା ଶୁଣି ରାଜୁ ଯିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା ହେଲେ ସେତେବେଳକୁ ଡାକ୍ତର ସବିତାକୁ ସହରର ବଡ ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ପଠେଇଦେଲେ । ଗୋଟେ ଦିନ ପରେ ରାଜୁ ଆଉ ରହିପାରିଲାନି, ସେ ସହରକୁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା । ଅଧା ରାସ୍ତାରେ ଫୋନ ଆସିଲା ସବିତା ଘରକୁ ଆସିସାରିଛି। ସନ୍ଧ୍ୟା ବି ହେଇଆସୁଥାଏ । ରାଜୁ ସବିତାକୁ ଦେଖିବା ବୋଲି ତାର ମନକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନଥାଏ । ସେହି ରାତିରେ ସବିତାଙ୍କ ଘର ପାଖରେ ଛିଡା ହୋଇରହିଲା । ସବିତା ଜାଣିପାରି ରାଜୁ ପାଖକୁ ଆସିଲା ।

ରାଜୁ- ଏବେ ଦେହ କେମିତି ଲାଗୁଛି।

ସବିତା- ଧନ ମୁଁଣ୍ଡ ପଛ ବହୁତ ଯନ୍ତ୍ରଣା ହେଉଛି ।

ରାଜୁ- ତୁ ବେସ୍ତ ହୋନୀ ।ଶୀଘ୍ର ଭଲ ହେଇଯିବୁ।

ସବିତା(ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ)- ଧନ ମୁଁ ଆଉ ବଞ୍ଚିବିନି ।

ରାଜୁ- ଚୁପ ଏମିତି କଣ କହୁଛୁ ।ତୁ ସବୁବେଳେ କହୁ ନା ତୁମେ ଅଛ ମୋ ସାଥିରେ ।ପୁଣି କଣ ପାଇଁ ଏମିତି ହେଉଛୁ ।ମୁଁ ଅଛି ନା ।ତୋର କିଛି ହେବନି।

ସବିତା- ବହୁତ କଷ୍ଟ ହେଉଛି ଧନ।।

।

ସବିତାର ବୋଉ ଘର ଭିତରୁ ଥାଇ - ତୁ କାହା ସହ କଥା ହେଉଛୁ ।ଡାକ୍ତର ମନା କରିଛନ୍ତି ବେଶୀ କଥା ନହେବାକୁ ।

ରାଜୁ - ତମ ବୋଉ ଡାକିଲେଣି ତୁ ଘର ଭିତର କୁ ଯା । ମୋ ଚଣ୍ଡୀର କିଛି ହେବନି । ଯା ମୋ ଧନ ଟା ପରା।

ସବିତା - ତମେ ସତରେ ପଳେଇବ?

ରାଜୁ- ମୁଁ କାଲି ସକାଳେ ଆସିବି।

ସବିତା- ( କାନ୍ଦିକି)ପ୍ଲିଜ଼ ପ୍ଲିଜ଼ ଆଉ ଟିକେ ସମୟ ରୁହ ।

ରାଜୁ- ଏଇ ପାଗିଳି ।ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ପରି କଣ କାନ୍ଦୁଛୁ ।ମୁଁ ଅଛି ନା ।ତୁ ଶୀଘ୍ର ଭଲ ହେଇଯିବୁ । ଏତିକି କହି ରାଜୁ ପଳେଇଲା

ତା ପରେ….

ସବିତାର ମୁଁଣ୍ଡରେ ଅଧିକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ହେଲା । ସଂଗେ ସଂଗେ ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ନେବା ରାସ୍ତାରେ ସବିତା ପ୍ରାଣ ହାରିଦେଇଥିଲା। ରାଜୁ ପାଖକୁ ଖବର ଆସିଲା ହେଲେ ସେ ବିଶ୍ୱାସ କରିପାରିଲାନି। ତା ପରେ ରାଜୁ ବିଶ୍ୱାସ କଲାପରେ ସେ ପାଗଳଙ୍କ ପରି ବାୟା ବିଚଳିତ ହେଇଗଲା । ବହୁତ ଭିତରୁ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଲା।

କିଛି ଦିନ ପରେ ରାଜୁର ସ୍ବପ୍ନରେ ସବିତା ଆସିଲା । ସ୍ବପ୍ନରେ କହିଲା;ତମେ ମନ ଦୁଃଖ କରନି ଧନ ,ତମେ ଯାହାବି କରିବ ଠିକ କରିବ।

.