ଜହ୍ନମାମୁଁ -218

ନିର୍ଭୀକ ସଲମା -୨

ସଲମା କଥା ଶୁଣି ସୁଲେମାନ ଦିନେ ଯାଇ ସଲମା ଘରେ ପହଁଚି ତା’ ବାପାଙ୍କୁ କହିଲା କି ସେ ଯଦି ଅନୁମତି ଦିଅନ୍ତେ ତେବେ ସଲମା ତାଙ୍କ ଘର ଦେଖାଶୁଣା କରନ୍ତା । ପ୍ରତି ମାସକୁ ତାକୁ ଭଲ ଦରମା ଦିଆଯିବ । ସୁଲେମାନର ଘରେ ଭୂତ ଉପଦ୍ରବ ରହି ଥିବାର ଅମୀର ଖାଁ ଆଗରୁ ଜାଣିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଝିଅକୁ ଯିବାକୁ ଅନୁମତି ଦେଲେ ।

ସଲମା ପ୍ରଥମ ଦିନ ସୁଲେମାନଙ୍କୁ ରାନ୍ଧିବାଢି ଖାଇବାକୁ ଦେବାବେଳେ ଅନ୍ୟ ଏକ ଥାଳୀରେ ମଧ୍ୟ ରନ୍ଧା ପଦାର୍ଥ ସବୁ ସଜାଇ ରଖି କହିଲା, “ମା’ ଆସନ୍ତୁ ଖାଇବେ । ମୁଁ ବହୁତ ଭଲ ଜିନିଷସବୁ ବନାଇଛି ।” ସଲମାର ଏଭଳି ମଧୁର ବ୍ୟବହାରରେ ପ୍ରେତଟି ବଡ ଖୁସି ହୋଇ ତା’ର ବଶରେ ରହିଲା ।

ଦିନେ ସୁଲେମାନ ସହରକୁ ଗଲା । ଏଥର ସଲମା ଘରେ ଏକେଲା ଥାଏ । ରାତିକୁ ସୁଲେମାନର ମା’କୁ ସଲମା ଦେଖି ପାରିଲା ହେଲେ ସେ ଆଦୌ ଡରିଲା ନାହିଁ । ପ୍ରେତ କହିଲା, “କିରେ ଝିଅ ମୋତେ ଦେଖି ତୋତେ ଡର ଲାଗୁନାହିଁ ।”

ସଲମା ସରଳ ଭାବରେ କହିଲା, “ଡର? ଡର ପୁଣି କ’ଣ? ମୁଁ ତ ମୋ ଜୀବନରେ କେବେବି ଡରିନାହିଁ । ପୁଣି ତୁମ ପରି ଭଲ ମା’ଙ୍କୁ ମୁଁ ଡରିବି କାହିଁକି?”

ଏକଥା ଶୁଣି ପ୍ରେତ ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲା, “ତୋର ଏ ନିର୍ଭୀକ ଗୁଣ ଓ ତୋ ଚେହେରା ମୋର ବହୁତ ପସନ୍ଦ । ମୁଁ ଅନୁମାନ କରୁଛି ଓ ଆଶା ମଧ୍ୟ କରୁଛି, ତୋପରି ଜଣେ ନିର୍ଭୀକ ଝିଅ ଏହି ଘରର ମାଲିକାଣୀ ହେବା ଉଚିତ୍ । ସାଧାରଣ ଝିଅ ଏଠାରେ ରହିପାରିବେ ନାହିଁ । ମୁଁ ତ ତାକୁ ରଖାଇ ଦେବି ନାହିଁ । ତୁ ରହିଲେ ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି ହେବି ଓ ଏଠା ଛାଡି ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ଜଙ୍ଗଲକୁ ଚାଲି ଯିବି । ମୋ ପୁଅ ପାଇଁ ତୋ ଉପରେ ମୁଁ ଖୁବ୍ ନିର୍ଭର କରୁଛି । କିନ୍ତୁ ଏ ଘରର ମାଲିକାଣୀ ହେବାକୁ ହେଲେ ଟିକିଏ ସବୁ କଥାରେ ହୁସିଆର ହେବାକୁ ହେବ । ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ, ତୁ କେତେଦୂର ହୁସିଆର ।”

ଏକଥା ଶୁଣି ସଲମା ଖାଲି ଅଳ୍ପ ହସି ଦେଲା । ତା’ପରେ ପ୍ରେତ କହିଲା, “ଏଘର ତଳେ ଏକ ଛୋଟ ଘର ଅଛି । ସେଥିରେ ବହୁତ ସୁନା ମୋହର ଅଛି । ତୁ ମୋ ସହିତ ସେଠାକୁ ଯାଇ ପାରିବୁ?” ସଲମା କହିଲା “ନିଶ୍ଚୟ ଯାଇ ପାରିବି ।”

ପ୍ରେତ ଆଗେ ଆଗେ ଚାଲିଥାଏ । ସଲମା ପଛେ ପଛେ ଚାଲିଥାଏ । ଗୋଟିଏ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସ୍ଥାନରେ ପହଁଚି ପ୍ରେତ ତାକୁ କହିଲା “ପଥରଟି ଘୁଂଚାଇ ଦେ । ବହୁତ ମୋହର ଅଛି ।” ପଥରଟି ଘୁଂଚାଇ ସଲମା ସତରେ ଦେଖିଲା ଦୁଇଟି ଗରାରେ ମୋହର ଭର୍ତ୍ତି ।

ପ୍ରେତ କହିଲା, “ବଡ ଗରାଟି ମୋ ପୁଅର, ଛୋଟଟି ତୋର; ମୁଁ ଆଉ ଏଠାକୁ ଆସିବି ନାହିଁ । ମୋର ତୋ ଉପରେ ପୁରା ଭରସା ଅଛି ।” ତା’ପରେ ପ୍ରେତ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା । ପରଦିନ ସୁଲେମାନ ସହରରୁ ଲେଉଟି ଆସିବାପରେ ସଲମା ତାକୁ ସବୁ କଥା କହିଲା । ଶେଷରେ କହିଲା “ପ୍ରେତର କଥା ଅନୁସାରେ ବଡ ଗରାଟି ମୋର, ଛୋଟଟା ତୁମର ।”

ସୁଲେମାନ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲା, “ଆଉ ବଡ ଛୋଟ କାହିଁକି? ମୁଁ ତୁମକୁ ବିବାହ କରିବି । ଦୁଇଟି ଗରା ଆମର ହୋଇ ରହିବ । ଏଥିରେ ତୁମର ମତ କ’ଣ?”

ସଲମା ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲା, “ମୋ ବାପା ଉପରେ ମୋ ବାହାଘର ଦାଇତ୍ତ୍ଵ । ସେ ଯାହା କହିବ ତାହାହିଁ ହେବ । ତୁମ କଥାରେ ସେ ଖୁସିରେ ରାଜି ହେବ । ମୋତେ ତୁମେ ବିବାହ ନ କଲେ ଜୀବନସାରା ତ ବାହା ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ ।” ତା’ପରେ ସେ ତା ବାପା ପାଖକୁ ଯାଇ ସବୁ ଘଟଣା କହିଲା । ଅମୀର ଖାଁ ଖୁସି ହୋଇ ଯାଇ ତାକୁ ସୁଲେମାନ ସହିତ ବିବାହ କରାଇ ଦେଲା । ସଲମା ନିଜର ନିର୍ଭୀକ ଭାବ ଯୋଗୁଁ ସବୁ କିଛି ପାଇଲା ।